คนที่มีแฟนมันก็เหมือนมีปากกาหมึกซึม...

คือตอนแรกอ่ะนะเราก็ไม่ได้คิดอะไรมากนะคือเราก็คิดว่าการมีแฟนมันก็คงจะดีอ่ะนะเพราะว่ารู้สึกว่าก็คงจะมีคนมาดูแลก็คงจะมีคนมาใส่ใจคงจะมีคนมาตามใจตามมาดูแลเทคแคร์ต่างๆนานาใช่ไหม?

ที่นี้พอมาถึงจุดหนึ่งของชีวิตเนี่ยเราจะไม่ค่อยอยากมีเท่าไหร่ละเพราะว่าเรารู้สึกว่าการที่เรามีอีกคนนึงในชีวิตเนี่ยอย่างแรกที่มันเกิดขึ้นน่ะก็คือมันจะเหมือนเรามีปากกาหมึกซึมเมื่อก่อนเนี่ยเรามีปากกาหมึกซึมเยอะมีหลายแท่งนะแล้วเราก็คิดว่าปากกาหมึกซึมเป็นอาวุธเทพของเรา

สุดท้ายตอนหลังเกิดอะไรขึ้นกับเรารู้ไหมเราแ***ไม่ได้ใช้ปากกาหมึกซึมเลยเราใช้แต่ปากกาลูกลื่นเพราะสุดท้ายมันต้องมาดูแลรักษาแล้วกว่าจะเติมหมึกกว่าจะเติมนั่นเติมนี่ก็คือไม่ได้ใช้มันเป็นพิธีการมากเกินไปจนกูรู้สึกว่ามันเยอะจนรู้สึกว่ามันไม่ไหวจนกูรู้สึกว่ามันเกินไปรู้สึกว่าเราจะต้องมาทำโน่นทำนี่เพื่อกว่าจะทำสิ่งนั้นสิ่งนี้เสร็จกว่าจะเตรียมหมึกเตรียมนั่นเตรียมนี่กว่ากูจะได้วาดกูก็ขี้เกียจพอดีอะไรแบบนี้ก็เลยไม่ได้ใช้ต่อไง

นี่แหละเพราะอะไรที่มันเป็นพิธีการมากๆอ่ะนะมันก็จะออกมาเป็นในรูปนี้มันจะออกมาเป็นในรูปของการที่เออสมมุติว่าเราเป็นแฟนกันใช่ไหมสมมุติว่าเราเป็นแฟนใครสักคนอย่างนี้เราก็จะต้องดูแลเทคแคร์เอาใจใส่เขามันไม่ใช่ว่าจะให้เขามาดูแลเราถูกไหม?

เพราะอะไรเพราะว่าคนเนี่ยส่วนมากจะมองเข้าในตัวเองคนส่วนมากเนี่ยจะมองที่มีมิติเนี่ยอยู่ข้างในซะส่วนมากทำให้เรารู้สึกว่าการที่เรามองเข้าสู่ในตัวเองเนี่ยมันทำให้เรารู้สึกถึงพลังหรือรู้สึกถึงการเชื่อมต่ออะไรบางอย่างไม่ว่าจะเป็นกับเรากับธรรมชาติหรือกับสิ่งต่างๆเนี่ยหรือสิ่งต่างๆที่ทำให้เกิดความรักเนี่ยเราลองคิดดูไหมว่าที่เรารักสิ่งนั้นมันเพราะอะไร?

เพราะเราเติมเต็มเขาหรือเขาเติมเต็มเรา

ถ้าหากรักเพราะเราเติมเต็มเขานั่นก็เป็นเพราะว่าเรารักเขาจริงๆเรารู้สึกว่าเราอยากจะไปทำให้ชีวิตเขาสมบูรณ์แต่สิ่งนี้มันก็ไม่ใช่เรื่องดีมันก็จะเป็นเรื่องทำร้ายเขาอยู่ดีเพราะว่าเขาจะอยู่ได้โดยที่ไม่มีเราไม่ได้เลยเขาจะอยู่ไม่ได้เพราะอะไรเพราะเขาต้องการเราตลอดเวลาเพราะเราเป็นส่วนที่ขาดหายในชีวิตของเขาสุดท้ายแล้วมันจะกลายเป็นว่าเป็นคู่ที่ขาดกันไม่ได้เหมือนเป็นคู่เวรคู่กรรมแล้วก็จะต้องมีอะไรบางอย่างที่ทำให้พลาดจากกันไปอยู่เรื่อย

ที่นี้ถ้าหากเป็นเราเติมเต็มเขาหรือเขาเติมเต็มเรามันต่างกันยังไงถ้าหากเป็นเขาเติมเต็มเราเนี่ยก็คือเขามาเติมส่วนที่ขาดของเราเราก็จะกลายเป็นคนที่ต้องการเขาอยู่ตลอดเวลาสิ่งนี้ก็กลายเป็นเรื่องที่แย่เหมือนกันเพราะว่ากลายเป็นว่าเราไม่สามารถออกจากวงจรนี้ไปได้ถูกไหมแล้วความรักที่ถูกต้องมันคืออะไร?

ก็ถ้าอยากมีแฟนเนี่ยเหมือนซื้อปากกาหมึกซึมมาดั้มนึงอ่ะนะเราก็ต้องดูแลเอาใจใส่ซื้อน้ำยาล้างหัวมาซื้ออุปกรณ์ต่างๆมาเปลี่ยนซื้อหลอดมาเปลี่ยนหมึกให้มันดูแลเอาใจใส่มันถูกไหมไม่อย่างนั้นมันจะอยู่กับเรานานไหม?

ไม่นาน

เพราะคนเราไม่ได้อยากจะได้รับความรู้สึกว่าจะต้องมีใครสักคนมาหวงแหนจะต้องมีใครสักคนมาหึงหรือจะต้องมีใครสักคนมาเป็นจิ๊กซอว์นะเว้ยเพราะว่าคนอยากจะได้ชิ้นส่วนที่สมบูรณ์ชิ้นส่วนที่สมบูรณ์หมายความว่ายังไง?

เหมือนมึงเป็นแก้วกับหลอดกาแฟอ่ะ 2 อันนี้มันไม่ใช่จิ๊กซอป่ะมันเป็นชิ้นส่วนที่สมบูรณ์ของมันแก้วก็คือแก้วหลอดกาแฟก็คือหลอดกาแฟมึงไม่สามารถเปรียบเทียบสิ่งสองสิ่งนี้จะเป็นสิ่งเดียวกันได้เพราะมันเป็นอะไรมันเป็นของ 2 สิ่งที่ไม่เหมือนกันไงการอยู่ร่วมกันของคนสองคนที่ไม่เหมือนกันเลยมันจึงกลายเป็นการที่คนที่เต็มทั้ง 2 คนมาอยู่ด้วยกัน

คนที่เต็มหมายความว่ายังไงหมายความว่าเป็นคนที่สมบูรณ์ในตัวเองไม่ได้ต้องการอะไรมาเติมเต็มตัวเองอีกแล้วเป็นคนที่สามารถอยู่ได้ด้วยตัวเองเป็นคนที่สามารถยืนได้ด้วยลำแข้งตัวเองอายุได้ด้วยลำแข้งตัวเองเนี่ยไม่ให้ไม่ได้ให้พวกมึงหยุดขอตังค์พ่อแม่อะไรแบบนี้ก็ขอได้แต่การที่ยืนด้วยตัวเองหมายถึงในเรื่องของความรู้สึกและจิตวิญญาณของมึงอ่ะจะต้องยืนหยัดได้โดยการที่อยู่ได้ด้วยตัวเองไง...