ความสงสัยในตัวเองเป็นที่มาของความกลัว
ถ้าหากไม่มีความสงสัยก็ไม่มีมนุษย์เบื้องบนอาจจะสงสัยว่าเอาเนื้อของเขามาผสมกับสิ่งนี้สิ่งนั้นแล้วมันจะออกมาเป็นสิ่งไหนพอมันออกมาเป็นมนุษย์มนุษย์ก็เลยมีความสงสัยอยู่ในใจ
ถ้าหากเราไม่มีความสงสัยในวันนี้ก็อาจจะไม่มีมนุษยชาติในวันนี้ก็อาจจะไม่มีสิ่งที่มนุษย์มีอยู่ในตอนนี้เพราะมนุษยชาติเกิดมาพร้อมกับความสงสัยที่กัดกินจิตใจเรา
สงสัยว่าเราเกิดมาทำไมเราสงสัยว่าความหมายของชีวิตคืออะไรทั้งๆที่ความหมายของชีวิตมันคือการมีชีวิตอยู่
ที่นี้ความสงสัยของเราก็คือบางทีการเจ็บปวดมันอาจจะเป็นประตูไปสู่การตื่นรู้ของบุคคลเพราะความเจ็บปวดทุกครั้งที่มีมันทำให้นำไปสู่ความสงสัย
ถ้าเราไม่มีความเจ็บปวดเราจะไม่สงสัยในความหมายของชีวิตเราจะไม่อยากรู้ว่าชีวิตนี้เราเกิดมาทำไมทำไมต้องเป็นคนนี้ทำไมเราต้องเกิดมาและใช้ชีวิตแบบนี้
แต่ความเจ็บปวดมันอาจจะไม่ได้เป็นกุญแจของทุกอย่างมันอาจจะเป็นกุญแจของความสงสัยที่เราตามหาแต่บางคนอาจจะรู้สึกว่าความตายเป็นทางออกความตายก็อาจจะไม่ใช่ทางออก
เพราะชีวิตมันไม่ได้มีแค่การตายแล้วจบการตายมันเป็นการปิดฉากที่สมบูรณ์สำหรับคนนั้นเฉยๆแต่มันจะมีสิ่งที่ตามมาหลังจากนั้นนั่นก็คือความรับผิดชอบต่อสิ่งที่คนๆนั้นทิ้งไว้ต่อโลกใบนี้ไม่ว่าจะเป็นด้านดีหรือด้านไม่ดี
ที่นี้ทุกครั้งที่เราเจ็บปวดร้องไห้เสียใจมีน้ำตาสงสัยในตัวเองให้รู้ว่ามีพลังบางอย่างเกิดขึ้นบนโลกใบนี้นั่นก็คือพลังที่จะต่อต้านความสงสัยในตัวเองพลังที่จะทำให้เรารู้สึกว่าชีวิตเรามีความหมาย
เพราะถ้าหากเราผ่านความเจ็บปวดนี้ไปเราจะเติบโตมันเหมือนกับดักแด้ที่พยายามออกจากรังแล้วกลายเป็นผีเสื้อความเจ็บปวดนั้นมันไม่ได้คงอยู่ตลอดไปมันเป็นสิ่งที่เกิดขึ้นตั้งอยู่ดับไป
ดังนั้นสิ่งที่จะทำให้พวกเราสามารถหายสงสัยในตัวเองได้ก็คือการใช้ชีวิตและการลงมือทำในสิ่งที่ทำได้ในวันนี้แม้จะมีอุปสรรคในการที่เราจะเจริญเติบโตหรือการที่เราจะเดินก้าวต่อไปข้างหน้าก็ขอให้รู้ว่าในวันนี้เราอาจจะเป็นดักแด้อยู่ก็ได้แล้วพอเราเติบใหญ่
เราอาจจะตัวเป็นผีเสื้อที่สวยงามได้ในสักวันแม้สิ่งมีชีวิตนี้จะกลายเป็นสิ่งมีชีวิตเล็กๆผีเสื้อไม่ได้เป็นสิ่งมีชีวิตที่ยิ่งใหญ่มากผีเสื้อไม่ได้เป็นนโปเลียนผีเสื้อไม่ได้เป็นจูเลียสซีซ่าร์แต่ทุกคนสามารถเล่นบทบาทที่ดีที่สุดในบทบาทของตัวเองได้เสมอเราสามารถเป็นผีเสื้อที่สวยที่สุดในสวนได้...
ถ้าเราหันกลับมาใส่ใจตัวเอง....
ความคิดเห็น
แสดงความคิดเห็น