เริ่มต้นใหม่, จุดเล็กๆ ที่เปลี่ยนชีวิต

เริ่มต้นใหม่, จุดเล็กๆ ที่เปลี่ยนชีวิต⭐

ครั้งหนึ่ง, คนที่เรารักและเคยใกล้ชิดมากที่สุด, เราทะเลาะกันจนไม่สามารถกลับไปเป็นเพื่อนกันได้อีก

“ผมไม่อยากเป็นเพื่อนคุณ” เขาบอก, คำพูดที่กระทบหัวใจเราเหมือนกาแฟขมๆ ที่ดื่มแล้วฝังในความทรงจำตลอดชีวิต

“นี่มันผิดพลาดที่สุดในชีวิตของเราเลยเหรอ? เราไม่สามารถเป็นเพื่อนกันได้จริงๆ เหรอ?” เราไม่เข้าใจ, อยากให้มันมีทางกลับไป

“ไม่, ไม่มีทาง, เราจะไม่เป็นเพื่อนกัน ไม่ว่าจะที่ไหนก็ตาม”

เราขอเรียกเขาว่า “ลาเต้” (ชื่อสมมติ) เพราะคำพูดของเขาทำให้เราเข้าใจว่าโลกอาจจะไม่สวยงามเสมอไป, แต่ในขณะเดียวกันก็มีความทรงจำดีๆ ที่ทำให้รู้สึกอบอุ่น แม้ในความขมขื่นนั้น

ช่วงเวลานั้น, เราต้องบินกลับไทยทันที, จากการเผชิญกับปัญหาทางจิตใจที่เกิดขึ้นหลังจากเหตุการณ์นี้, และการลาออกจากงานที่เราภูมิใจในสิงคโปร์ แม้ว่ามันจะดูเหมือนโอกาสที่ดีสำหรับเรา ที่ได้เป็นหนึ่งในสองศิลปินที่มีโอกาสทำอาร์ทบุคที่จะวางขายทั่วโลก แต่ปี 2008 กลับทำให้ทุกอย่างเปลี่ยนแปลงไปตลอดกาล

สำหรับคนอื่นๆ อาจจะมองว่าเป็นแค่เรื่องเล็กน้อย, แต่สำหรับเรา มันไม่ใช่แค่เรื่องของการเสียเพื่อน แต่เป็นวิกฤติที่กระทบกระเทือนทั้งชีวิต จนทำให้เกิดอาการทางจิต

เราเคยคิดว่าแค่ความผิดหวังจากเรื่องรักจะไม่ทำอะไรเราได้มากนัก แต่ความรู้สึกมันลึกเกินกว่าที่คาดไว้ ความเจ็บปวดทำให้โรคไบโพลาร์ในตัวเราปะทุขึ้นมาอย่างที่ไม่เคยเกิดขึ้นมาก่อน สมองเรามีสารเคมีผิดปกติ, โดพามีนมากเกินไป, จนเกิดอาการหลอนและประสาทหลอนที่ทำให้เราคิดว่ามีคนจะมาทำร้าย

เราถึงกับคิดว่า, ตัวเองจะถูกฆ่า, พ่อจึงต้องพาเราไปโรงพยาบาลจิตเวชเป็นครั้งแรก… และจากนักวาดศิลปะที่มีชื่อเสียง, เรากลายเป็นคนไข้ที่มีประวัติการรักษาทางจิตวิทยา

ชีวิตมันเป็นอะไรที่เราไม่เคยคาดคิด, โลกของเราเหมือนจะพังทลาย, แต่ในความจริง, โลกนี้ยังไม่แตกหักตามที่เราคิด

มันเหมือนกับการได้พบตัวเองในสถานการณ์ที่แย่ที่สุด, แต่กลับพบว่าเราเรียนรู้จากมัน, ได้เรียนรู้ว่าแม้ในทุกข์, ก็ยังมีบางสิ่งที่เราควรรักษาไว้ในใจ

ตอนนั้น, เรารู้สึกว่าชีวิตมันจบแล้ว, แต่เมื่อมองย้อนกลับไป, ทุกสิ่งทุกอย่างกลับกลายเป็นส่วนหนึ่งของความเข้าใจตัวเองที่ลึกซึ้งขึ้น

ทุกคนในโลกออนไลน์อาจจะวิจารณ์เรา, แต่เราคิดว่า, สิ่งเหล่านั้นไม่ได้สำคัญเท่ากับการที่เราเรียนรู้ที่จะยืนหยัดและไม่ยอมแพ้

เราเริ่มเข้าใจว่า, ความเจ็บปวดที่เราผ่านมานั้นไม่ใช่เรื่องบังเอิญ, มันเป็นแค่บทเรียนที่ช่วยทำให้เราเป็นคนที่แข็งแกร่งขึ้น ทุกความทุกข์ในชีวิตนั้นคือการเติบโตที่เราไม่สามารถหลีกเลี่ยงได้

เรายังมีความหวัง, แม้จะเคยคิดอยากย้อนเวลาไปแก้ไขอดีต, แต่เรารู้ดีว่า, การย้อนกลับไปไม่ใช่คำตอบ, เพราะทุกๆ สิ่งที่เกิดขึ้นทำให้เราเติบโต

ตอนนี้เราเข้าใจแล้วว่า, ความสุขที่แท้จริงคือการเรียนรู้ที่จะยอมรับตัวเอง, ความเจ็บปวดจะสอนให้เราเติบโตและเรียนรู้จากมัน, และในที่สุด, ความทุกข์ก็จะกลายเป็นประสบการณ์ที่ทำให้เรามีความสุขได้ง่ายขึ้น.

เรื่องราวของเราคือการเริ่มต้นใหม่จากจุดเล็กๆ ที่ไม่รู้สึกแย่, แต่เป็นแค่การเรียนรู้ที่จะเดินต่อไป.