มหาวิทยาลัยดีๆ คณะดีๆ จำเป็นไหม?
เราอยากเริ่มด้วยการเล่าถึงภาพยนตร์เรื่องหนึ่ง Dead Poets Society ที่มีประโยคที่ยังคงติดอยู่ในใจเรามาตลอด: "Carpe Diem. Seize the day, boys. Make your lives extraordinary." ประโยคนี้เหมือนจะง่าย แต่มันกลับสะท้อนถึงความจริงบางอย่างที่เรามักลืมไป นั่นคือ ชีวิตเรามันไม่ใช่กระดาษคำตอบ เราไม่ได้เกิดมาเพื่อจะ "ทำให้ถูกต้อง" ตลอดเวลา แต่เราควรใช้ชีวิตให้มีความหมายในแบบของตัวเอง
ในโลกที่มหาวิทยาลัยถูกวางไว้บนแท่นบูชา มันน่าคิดไหมว่า เราอาจกำลังวัด "คุณค่า" ของตัวเองด้วยเครื่องมือที่ไม่เหมาะสม? ลองมองดูตัวอย่างในวงการศิลปะ วรรณกรรม หรือกีฬา คนที่ยิ่งใหญ่หลายคนไม่ได้มาจาก "ที่ดีๆ" ในแบบที่สังคมกำหนด Van Gogh ไม่เคยเรียนศิลปะในมหาวิทยาลัยดังๆ เขาเรียนรู้ผ่านความเจ็บปวดและความหลงใหล ส่วน Serena Williams ก็ไม่ได้มาจากระบบฝึกสอนที่สมบูรณ์แบบ เธอมีเพียงความพยายามและการสนับสนุนจากพ่อแม่
แต่เดี๋ยวก่อน เราไม่ได้จะบอกว่ามหาวิทยาลัยไม่สำคัญ เราคิดว่ามันเป็นพื้นที่ที่เปิดโอกาสให้เราได้ค้นพบสิ่งที่เราสนใจ ได้เจอเพื่อนที่มีแนวคิดคล้ายกัน และบางครั้งมันอาจเป็นบันไดที่ดีในการเริ่มต้นชีวิตการทำงาน แต่เราอยากจะถามว่า การเข้ามหาวิทยาลัยดีๆ มันสำคัญเพราะเราต้องการเรียนรู้ หรือเพราะเรากลัวว่าจะถูกมองว่า "ไม่พอ"?
การเลือกคณะก็ไม่ต่างกัน หลายคนเลือกเพราะมันดู "ปลอดภัย" หรือเพราะมันเป็นเส้นทางที่สังคมบอกว่าดี แต่จริงๆ แล้วเราชอบมันจริงไหม? สมมติคนหนึ่งที่เรียนคณะวิศวกรรมศาสตร์ เพราะพ่อแม่บอกว่ามันมีอนาคตที่ดี แต่พอเรียนไปสองปี เขากลับค้นพบว่าเขารักการถ่ายภาพมากกว่า สุดท้ายเขาเลือกลาออกและไปเรียนถ่ายภาพเต็มตัว ทุกวันนี้เขาเป็นช่างภาพที่ประสบความสำเร็จ
"สิ่งที่ยากที่สุดไม่ใช่การตัดสินใจลาออก แต่เป็นการเผชิญหน้ากับคำถามจากคนรอบตัวที่มองว่าเราล้มเหลว"
มันทำให้เราคิดว่า ความสำเร็จมันไม่ใช่เส้นตรง มันเหมือนกับการวิ่งมาราธอนที่บางครั้งเราต้องวิ่งออกนอกเส้นทางเพื่อหาน้ำดื่ม หรือหยุดพักเพื่อมองวิวรอบตัว แล้วกลับมาวิ่งใหม่
ในท้ายที่สุด เราอยากให้ทุกคนลองถามตัวเองดูว่า เรากำลังวิ่งอยู่บนเส้นทางที่เราชอบจริงๆ หรือเราวิ่งเพราะเรากลัวว่าจะไม่ทันคนอื่น? ไม่ว่าคำตอบจะเป็นอะไร ขอให้เรากล้าหาญพอที่จะยอมรับมัน และกล้าพอที่จะเปลี่ยนแปลง ถ้านั่นคือสิ่งที่เราต้องการจริงๆ
ความคิดเห็น
แสดงความคิดเห็น