ใครเกาะใครกิน? มุมมองว่าด้วยเรื่องความสัมพันธ์และการพึ่งพา

ใครเกาะใครกิน? มุมมองว่าด้วยเรื่องความสัมพันธ์และการพึ่งพา

ในชีวิตของเรา มีคำถามบางคำถามที่เหมือนจะง่ายแต่จริงๆ แล้วซับซ้อนเกินกว่าจะตอบได้ด้วย "ใช่" หรือ "ไม่ใช่" และหนึ่งในคำถามเหล่านั้นคือ "ใครเกาะใครกิน?"

เรามักได้ยินคำนี้ในสังคมเวลาพูดถึงความสัมพันธ์ที่ดูไม่สมดุล เช่น "ผู้ชายเกาะผู้หญิงกิน" หรือ "ผู้หญิงเกาะผู้ชายกิน" ฟังดูเหมือนเป็นคำตัดสินที่แน่นอนและเฉียบขาด แต่ในความเป็นจริง ชีวิตไม่ได้ขาวดำขนาดนั้น เพราะ "เกาะ" หรือ "พึ่งพา" เป็นคำที่มีความหมายลึกซึ้งกว่าที่เราเคยเข้าใจ

เราทุกคนล้วน "เกาะ" อะไรบางอย่าง

ลองย้อนกลับไปในช่วงชีวิตแรกสุดของเรา ทุกคนเริ่มต้นจากการเป็นทารกที่ต้องพึ่งพาน้ำนมแม่ ความรักของพ่อ ความอดทนของครอบครัว เรา "เกาะ" ทุกสิ่งเพื่อเอาตัวรอดและเติบโตมาเป็นตัวเราในวันนี้ แล้วทำไมเมื่อเราโตขึ้น การพึ่งพาคนอื่นถึงกลายเป็นเรื่องที่ถูกมองในแง่ลบ?

ความจริงก็คือ ไม่มีใครบนโลกนี้ที่สามารถยืนหยัดได้เพียงลำพัง เราทุกคนมีเครือข่ายของความสัมพันธ์ที่ช่วยพยุงเรา ไม่ว่าจะเป็นครอบครัว เพื่อน คนรัก หรือแม้กระทั่งสังคมรอบตัว

"เกาะกิน" หรือ "ช่วยพยุง"?

สิ่งที่สร้างความแตกต่างระหว่างสองคำนี้คือเจตนาและความสัมพันธ์ที่เกิดขึ้น

• "เกาะกิน" คือการพึ่งพาใครบางคนโดยไม่สนใจที่จะสร้างคุณค่ากลับคืน เป็นการรับฝ่ายเดียวโดยไม่ตั้งใจจะให้
• "ช่วยพยุง" คือการพึ่งพาอีกฝ่ายเพื่อประคองตัว แต่ก็มีการช่วยสร้างสมดุลในแบบของตัวเอง เช่น การดูแลบ้าน การสนับสนุนกำลังใจ หรือการทำหน้าที่บางอย่างแทน

การพึ่งพากันในความสัมพันธ์ไม่ใช่เรื่องน่าอาย แต่สิ่งสำคัญคือมันต้องมาพร้อมกับความยินยอมและการมีส่วนร่วมจากทั้งสองฝ่าย

เปลี่ยนคำถาม เปลี่ยนมุมมอง

บางที เราอาจต้องเลิกถามว่า "ใครเกาะใครกิน?" และหันมาถามว่า "ใครสนับสนุนใคร?" หรือ "เรายินดีที่จะแบ่งปันกับคนๆ นั้นหรือเปล่า?" เพราะความสัมพันธ์ที่ดีไม่ได้วัดจากจำนวนเงินในบัญชีของแต่ละฝ่าย แต่วัดจากความเต็มใจที่จะเดินไปด้วยกัน

ไม่ว่าผู้ชายจะหาเงิน ผู้หญิงจะหาเงิน หรือทั้งคู่ไม่มีเงินเลย สิ่งสำคัญที่สุดคือความเข้าใจและการแบ่งปันบทบาทในชีวิตกันและกัน ทุกคนมีวิธี "ให้" ที่แตกต่างกัน บางคนให้ด้วยแรงกาย บางคนให้ด้วยคำพูด และบางคนให้ด้วยการยืนอยู่ข้างๆ ในวันที่อีกฝ่ายต้องการ

ความสัมพันธ์ในโลกที่ซับซ้อน

ในโลกที่เปลี่ยนแปลงตลอดเวลา การพึ่งพาไม่ใช่จุดอ่อน แต่เป็นการยอมรับว่ามนุษย์ไม่ได้ถูกออกแบบมาให้ "ทำทุกอย่างได้ด้วยตัวเอง" การพึ่งพากันในความสัมพันธ์ไม่ได้แปลว่าคุณอ่อนแอ แต่มันบอกว่าคุณกล้าพอที่จะเปิดใจรับและให้อย่างจริงใจ

ดังนั้น ไม่ว่าจะในบทบาทไหน ขอให้ทุกคนจำไว้ว่าความสัมพันธ์คือการเดินร่วมกัน ไม่ใช่การ "เกาะกิน" หรือ "ถูกกิน" แต่คือการสร้างชีวิตที่ดีขึ้นสำหรับคนสองคน หรือแม้กระทั่งคนทั้งครอบครัว

ท้ายที่สุด เราอยากชวนทุกคนมองคำถามนี้ด้วยใจที่เปิดกว้าง และอาจพบว่า บางครั้งคำตอบของ "ใครเกาะใครกิน?" อาจเป็น "เราทั้งคู่ต่างช่วยพยุงกันและกัน"