เรื่องสั้น:ความหมายของชีวิต

กลางเมืองเล็ก ๆ ที่ล้อมรอบด้วยภูเขาและแม่น้ำใสสะอาด มีชายหนุ่มชื่อ "นที" ที่ใช้ชีวิตเรียบง่ายด้วยการเป็นเจ้าของร้านหนังสือมือสอง ร้านของเขาไม่ใหญ่โตนัก แต่กลับเต็มไปด้วยหนังสือที่สะท้อนความคิดและมุมมองหลากหลายของผู้คนที่เคยผ่านชีวิตมามากมาย

วันหนึ่ง "จันทร์เจ้า" หญิงสาวที่เป็นนักจิตวิทยา ได้เดินเข้ามาในร้านของนที เธอมีใบหน้าที่ดูสงบนิ่งแต่แฝงไว้ด้วยความเศร้าในดวงตา เธอเดินตรงไปยังมุมหนึ่งของร้าน หยิบหนังสือเล่มหนึ่งที่ชื่อว่า "ความหมายของชีวิต" และเปิดอ่าน นทีสังเกตเห็นและเดินเข้าไปถามว่า

"หนังสือเล่มนี้ดูเหมือนจะพูดถึงคำถามที่ยิ่งใหญ่ที่สุดในชีวิต คุณคิดว่าคำตอบนั้นจะอยู่ในหนังสือหรือเปล่า?"

จันทร์เจ้ายิ้มบาง ๆ แล้วตอบว่า "บางทีคำตอบอาจไม่ได้อยู่ในหนังสือ แต่หนังสืออาจช่วยชี้ทางให้เราเห็นว่าคำตอบอยู่ที่ไหน"

นทีนิ่งไปครู่หนึ่งก่อนจะพูดว่า "คุณดูเหมือนคนที่กำลังค้นหาอะไรบางอย่าง... คุณมาที่นี่เพื่อหาอะไรครับ?"

จันทร์เจ้าเงยหน้าขึ้นมองเขาแล้วตอบว่า "ฉันมาที่นี่เพื่อหาคำตอบว่า ทำไมคนเราถึงรู้สึกโดดเดี่ยว ทั้งที่เราอยู่ท่ามกลางผู้คนมากมาย"

นทีหัวเราะเบา ๆ "คำถามที่คุณถามมันเหมือนเป็นบทสนทนากับพระเจ้า แต่ไม่มีพระเจ้าปรากฏตัวเพื่อให้คำตอบ มันน่าสนใจนะครับ เพราะสุดท้ายคำตอบอาจอยู่ในตัวเราเอง"

ทั้งสองคนเริ่มพูดคุยกันลึกซึ้งขึ้น จันทร์เจ้าบอกเล่าถึงประสบการณ์ของเธอในการเป็นนักจิตวิทยา ที่ต้องฟังเรื่องราวความทุกข์ของผู้คนมากมาย ขณะที่ตัวเธอเองก็ยังมีความทุกข์ที่ไม่ได้แก้ไข

นทีฟังอย่างตั้งใจ แล้วพูดขึ้นว่า "ความทุกข์ของคนเรามันเหมือนหนังสือที่ยังไม่ได้อ่านจนจบ เราอาจไม่เข้าใจมันทั้งหมดในตอนนี้ แต่ทุกหน้า ทุกบท มันมีเหตุผลของมัน"

จันทร์เจ้ายิ้มและถามว่า "แล้วคุณล่ะ? เคยอ่านหนังสือของตัวเองบ้างหรือเปล่า?"

นทีนิ่งไป ก่อนจะตอบว่า "บางครั้งผมก็กลัวที่จะอ่านมัน กลัวที่จะเจอความจริงที่อาจทำให้ผมต้องเปลี่ยนแปลงอะไรบางอย่าง"

ทั้งสองคนเงียบไปครู่หนึ่ง ก่อนที่จันทร์เจ้าจะพูดว่า "บางทีเราก็ต้องกล้าสู้กับสิ่งที่เราไม่อยากเผชิญ เพราะนั่นอาจเป็นทางเดียวที่เราจะเติบโตได้"

บทสนทนาของพวกเขาเต็มไปด้วยความลึกซึ้งที่เหมือนกับการอ่านหนังสือที่ทั้งเศร้าและงดงามในเวลาเดียวกัน เมื่อจันทร์เจ้าจากไป นทีมองดูเธอเดินออกจากร้าน และคิดว่าบางทีคำตอบที่เขากลัวอาจไม่ได้อยู่ในหนังสือเล่มใด แต่ในบทสนทนาและการเชื่อมโยงกับผู้คนที่เขาได้พบเจอ

หลายปีผ่านไป นทีเขียนหนังสือเล่มหนึ่งที่ชื่อว่า "บทสนทนากับคนแปลกหน้า" ซึ่งกลายเป็นหนังสือที่ผู้คนต่างกล่าวถึงว่าช่วยให้พวกเขาเข้าใจชีวิตมากขึ้น ในคำขอบคุณท้ายเล่ม นทีได้เขียนถึงหญิงสาวคนหนึ่งที่เขาไม่เคยลืม เธอเป็นคนที่ช่วยให้เขาเริ่มอ่านหนังสือของตัวเองจนจบ และเขียนบทใหม่ของชีวิตที่เต็มไปด้วยความหมาย