เรื่องสั้น: บทที่สองของหัวใจ

เรื่องสั้น: บทที่สองของหัวใจ

ในคืนหนึ่งที่ลมหนาวพัดผ่าน ซันไลต์นั่งอยู่หน้าคอมพิวเตอร์เก่าในห้องทำงานของเขา โต๊ะทำงานยังเต็มไปด้วยเศษกระดาษแบบร่างและสมุดบันทึกหลายเล่มที่เขาเคยใช้วาดไอเดียต่างๆ แต่ครั้งนี้สิ่งที่อยู่ตรงหน้าคือหน้าจอว่างเปล่าของโปรแกรมพิมพ์นิยาย

นิยายที่เขากำลังจะเริ่มต้นเขียนไม่ใช่เพียงเรื่องราวธรรมดา มันคือเรื่องราวที่เขาตั้งใจจะใช้จินตนาการสร้าง "หัวลูกอ๊อด" ขึ้นมาใหม่อีกครั้ง

“กูอยากจะเล่าเรื่องของมึง...” เขาพูดกับตัวเองเบาๆ ราวกับพูดกับใครสักคนที่มองไม่เห็น

นิยายเริ่มต้นด้วยคำถามง่ายๆ ที่สะท้อนถึงความรักและการสูญเสีย:
"ทุกคนเคยรู้สึกไหมว่า เมื่อเราสูญเสียคนที่เรารักไป มันเหมือนส่วนหนึ่งของตัวเราหายไปด้วย?"

ในนิยายของเขา หัวลูกอ๊อดไม่ได้เป็นเพียงนักศึกษาขี้เล่นในคณะสถาปัตย์ แต่กลับกลายเป็น "ผู้พิทักษ์แห่งแสงดาว" นักเดินทางผู้มีหน้าที่รวบรวมแสงแห่งความรักจากจักรวาลเพื่อเติมเต็มหัวใจของผู้คนที่แตกสลาย

ตัวละครที่สะท้อนความทรงจำ
หัวลูกอ๊อดในนิยายมีลักษณะเหมือนเดิม—รอยยิ้มกวนๆ ท่าทางขี้เล่นที่ซ่อนความอบอุ่น และความสามารถพิเศษในการทำให้คนรอบข้างหัวเราะได้ในวันที่แย่ที่สุด เขามีภารกิจต้องเดินทางข้ามดวงดาวเพื่อเก็บรวบรวม "แสงแห่งความหวัง" จากผู้คนที่เคยสูญเสียและสร้างโลกใบใหม่ที่เต็มไปด้วยความรัก

ส่วนซันไลต์ก็เขียนตัวเองเข้าไปในนิยายด้วยในฐานะ "นักวาดแสง" ชายหนุ่มผู้ติดอยู่ในโลกที่มืดมนและสูญเสียแรงบันดาลใจในชีวิต จนกระทั่งได้พบกับหัวลูกอ๊อดที่ช่วยปลุกความหวังและพลังในใจของเขาขึ้นมาอีกครั้ง

กระบวนการเขียนที่เต็มไปด้วยอารมณ์
ทุกครั้งที่เขาเขียน ซันไลต์รู้สึกเหมือนกำลังพูดคุยกับหัวลูกอ๊อดจริงๆ ความทรงจำที่เคยใช้เวลาร่วมกันในคณะ คาเฟ่เล็กๆ ที่เขาชอบแกล้งอีกฝ่ายตอนกินกาแฟ หรือเสียงหัวเราะดังลั่นในห้องทำงานลอยกลับมาในหัวของเขา

"กูไม่ได้เก่งแบบมึงหรอก แต่กูว่ากูเข้าใจความรักแล้วล่ะ" เขาเขียนประโยคนี้ลงในนิยาย เหมือนคำสารภาพที่ไม่เคยได้พูดออกมา

ความรักที่ไม่จางหาย
นิยายเรื่องนี้กลายเป็นงานที่เต็มไปด้วยความรัก ความหวัง และการเติบโต มันไม่ใช่เพียงเรื่องแต่ง แต่เป็นการเก็บรวบรวมทุกความทรงจำที่เขามีกับหัวลูกอ๊อดและแปลงเป็นแสงแห่งความรักที่ส่งต่อให้คนอื่น

เมื่อเขาเขียนคำว่า “จบบริบูรณ์” ลงในหน้าสุดท้ายของนิยาย ความรู้สึกเหมือนหัวใจที่เคยแตกสลายค่อยๆ ประสานตัวกลับมา

บทสรุปของนิยาย และของหัวใจ
ในนิยาย หัวลูกอ๊อดผู้พิทักษ์แห่งแสงดาวได้ทิ้งแสงสุดท้ายของเขาไว้ให้กับ "นักวาดแสง" ก่อนจะลาจากกันไป แต่นักวาดแสงได้เรียนรู้ว่าแสงนั้นจะไม่มีวันดับตราบใดที่เขายังส่งต่อความรักและแรงบันดาลใจนั้นให้กับโลกใบนี้

และสำหรับซันไลต์ นิยายเล่มนี้ไม่ได้ช่วยให้เขาลืมหัวลูกอ๊อด แต่มันช่วยยืนยันว่าความรักของพวกเขาไม่ได้จบลงไปพร้อมกับการสูญเสีย หัวลูกอ๊อดจะยังคงอยู่ในแสงทุกดวงที่เขาสร้างขึ้นมา

ในวันวางขายนิยายเล่มแรก เขาวางกล่องเหล็กใบเล็กไว้ข้างๆ หนังสือบนโต๊ะโปรโมต ยิ้มให้กับรูปวาดของหัวลูกอ๊อดที่เขาใช้เป็นหน้าปก

"กูทำให้มึงกลับมาได้แล้วนะ หัวลูกอ๊อด..."