เรื่องสั้น:เจ้าชายดอกไม้ซันไลต์ กับหัวลูกอ๊อดบนเครื่องบินไปสิงคโปร์

"เจ้าชายดอกไม้ซันไลต์ กับหัวลูกอ๊อดบนเครื่องบินไปสิงคโปร์"

ณ สนามบินดอนเมืองวันหยุดยาว หัวลูกอ๊อด นักศึกษาสถาปัตย์ผู้ซึ่งสามารถทำให้ทุกสถานการณ์ดูวุ่นวายกว่าเดิม กำลังซดมาม่าในมืออย่างเพลิดเพลิน ขณะที่สายประกาศเรียกผู้โดยสารไฟลต์ DM-122 ไปสิงคโปร์ดังก้อง

“อีควาย! เครื่องจะขึ้นแล้ว มึงยังจะยืนซดมาม่าอยู่อีกเหรอ!” ซันไลต์ เจ้าชายดอกไม้ผู้แสนซึนเดินเข้ามากระชากพาสปอร์ตจากมือหัวลูกอ๊อดอย่างสง่างาม

“เดี๋ยวกูรีบซดให้หมด!” หัวลูกอ๊อดเถียงไป ซดไป จนทำท่าจะสำลัก แต่เขาแอบยิ้มในใจเมื่อเห็นซันไลต์หันมามองเขาแบบปากบ่นแต่ตาเป็นห่วง

บนเครื่องบิน หัวลูกอ๊อดได้ที่นั่งติดหน้าต่าง เขารีบกดเซลฟี่คู่กับวิวเมฆพลางบรรยายสตอรี่ว่า “บินอยู่บนฟ้า แต่ใจอยู่ที่เธอ” ส่วนซันไลต์ที่นั่งข้างๆ ก้มหน้าก้มตาเปิดโน้ตบุ๊กเขียนแบบงานอย่างจริงจัง

ขณะที่หัวลูกอ๊อดกำลังถ่ายรูปเล่น เขาสะดุดตากับผู้โดยสารที่นั่งริมทางเดิน ชายหนุ่มฝรั่งผมหยักศกหน้าตาหล่อเหลาแบบเทพเจ้ากรีก! หัวลูกอ๊อดชะงักไปชั่วขณะก่อนจะเอ่ยเบาๆ

“มึงงงง! ไอ้ฝรั่งนี่หล่อโคตร!”

“แล้วไง?” ซันไลต์ตอบห้วนๆ โดยไม่ละสายตาจากจอคอม

“มึงดูดิ ผมงี้เหมือนรูปปั้นเดวิด... มึงว่ามันจะชื่ออะไร กูว่าไม่น่าพลาดต้องเป็น ‘จอห์น’ หรือไม่ก็ ‘ไมค์’” หัวลูกอ๊อดพูดพร้อมแกล้งหัวเราะเสียงดัง แต่จริงๆ แล้วในใจของเขาไม่ได้สนใจฝรั่งคนนั้นเลย

เพราะเป้าหมายจริงๆ ของหัวลูกอ๊อด คือการทำให้ซันไลต์หึงต่างหาก

“หรือชื่อจะเป็น ‘ไอ้เรื่องมาก’ เพราะถ้ากูเป็นมัน กูจะไม่อยากนั่งข้างมึง” ซันไลต์พูดห้วนๆ แต่หัวใจกลับเต้นแรงขึ้นมาอย่างไม่มีเหตุผล

หัวลูกอ๊อดสังเกตเห็นแววตาขุ่นของซันไลต์แวบหนึ่งแล้วแอบยิ้มในใจ “กูว่ามึงแอบหึงกูแน่ๆ ไอ้ซัน”

ทันใดนั้นเครื่องบินก็เจอหลุมอากาศ หัวลูกอ๊อดรีบคว้าแขนซันไลต์แน่นอย่างไม่คิดชีวิต “มึงงงง! ช่วยกูด้วย เครื่องจะตกไหม!?”

“เออ ถ้าตกจริง กูขอฝากพาสปอร์ตไว้ในมือมึงเลยละกัน!” ซันไลต์บ่นไปแต่ก็จับแขนหัวลูกอ๊อดกลับอย่างอัตโนมัติ

เมื่อเครื่องบินสงบ หัวลูกอ๊อดกลับมาทำตัวกาวเหมือนเดิม แต่ในใจลึกๆ เขาแอบลุ้นว่าซันไลต์จะพูดอะไรออกมาหรือเปล่า

ตอนเครื่องลงจอด หัวลูกอ๊อดไม่ยอมแพ้ รีบเดินไปทักฝรั่งคนนั้นด้วยภาษาอังกฤษสำเนียงไทย “Hi! What’s your name?”

ฝรั่งหนุ่มหันมาพร้อมรอยยิ้ม “สวัสดีครับ ผมชื่อสุพชัย มาจากกรุงเทพ”

หัวลูกอ๊อดถึงกับอึ้งจนพูดไม่ออก ก่อนหันกลับไปหาซันไลต์ที่หัวเราะจนท้องแข็ง “ไงล่ะมึง ฝรั่งในฝันมึงชื่อสุพชัย!”

หัวลูกอ๊อดทำหน้ามุ่ยก่อนโพล่งออกมา “มึงหัวเราะอะไรนักวะ! กูก็แค่แกล้งทำให้มึงหึงเฉยๆ!”

ซันไลต์ชะงัก ก่อนหันหน้าหนี “หึงบ้าอะไร มึงคิดไปเองละไอ้ควาย รีบลากกระเป๋าไปเหอะ กูหิวแล้ว!”

แต่ขณะที่ทั้งคู่เดินออกไป หัวลูกอ๊อดสังเกตเห็นรอยยิ้มมุมปากเล็กๆ ของซันไลต์ แล้วก็อดคิดไม่ได้ว่า...ที่ทำให้มึงหึงน่ะ สำเร็จแล้วล่ะเว้ย!