เรื่องสั้น: #ไอดอลของมึง

1

"มึงจะถอดทำไมอีกแล้ววะ!"

เสียงของ ไนท์ แทบกลบเสียงคนในโรงอาหาร มือมันยื่นไปจะกระชากเสื้อไอ้ตัวต้นเรื่องให้ใส่คืนเข้าไป แต่ก็ช้าไปกว่ามืออีกฝ่ายที่ถอดมันออกไปเรียบร้อย "วายุ" นั่งอยู่ตรงข้ามมัน ยิ้มหน้าระรื่น มืออีกข้างจับมือถือถ่ายสตอรี่ลงไอจี มุมซิกแพคเน้นๆ

"กูหิวข้าวนะ ไม่ได้หิวกล้ามมึง!" ไนท์เบ้ปาก แต่ตายังเหลือบมองโดยไม่รู้ตัว

"มึงก็ไม่ต้องดูดิวะ" วายุหัวเราะเบาๆ ก่อนจะก้มลงพิมพ์แคปชัน #อาหารวันนี้ไม่สำคัญเท่ากับคนถ่าย ลงไปในไอจีสตอรี่

ไนท์เบิกตากว้าง ก่อนจะยื่นมือไปคว้ามือถือมันมา "เฮ้ยๆๆ ลบเลยนะเว้ย! กูไม่เกี่ยวอะไรกับมึงเลย!"

"อ้าว ไอ้นี่ กูยังไม่ได้แท็กมึงเลย มึงร้อนตัวเองนะเนี่ย" วายุยักคิ้วกวนๆ ก่อนจะดึงมือถือคืนมา

ไนท์ถอนหายใจเฮือกใหญ่ เอาจริงๆ มันก็ควรชินได้แล้วกับพฤติกรรมของไอ้วายุ ไอ้บ้านี่เป็นเน็ตไอดอลสายโชว์ ตั้งแต่เข้ามหา’ลัยมามันเล่นแต่พวกโซเชียล บ้าตัวเลข บ้าเอ็นเกจเมนต์ บ้าความดัง ผิดกับไนท์ที่โลกส่วนตัวสูงและแทบไม่สนใจอะไรพวกนี้เลย

แต่จะว่าไป… เพื่อนสนิทของมันดันเป็นแบบนี้ได้ไงวะ?

ไนท์นั่งคิดจนข้าวในจานแทบไม่พร่อง และระหว่างที่มันกำลังจะตักข้าวคำแรก เสียงของวายุที่ดังขึ้นทำให้มันแทบพ่นข้าวออกมา

"กูจะไลฟ์สด มึงอยู่เป็นเพื่อนกูหน่อย"

"มึงจะไลฟ์สดทำไมอีกล่ะวะ"

"ก็ไลฟ์โชว์กล้าม"

"กูไปละ"

"เฮ้ยๆๆ ไนท์ มึงอย่าใจร้ายดิ๊!" วายุคว้าแขนมันไว้ก่อนที่ไนท์จะเดินหนีจริงๆ "มึงก็รู้ว่ากูต้องทำให้แฟนคลับมีส่วนร่วม"

"แฟนคลับมึงไม่ได้มีส่วนร่วมกับซิกแพคมึงอยู่แล้วหรอวะ?" ไนท์แค่นเสียง ก่อนจะดึงแขนตัวเองกลับมา

"เออ นั่นแหละ กูจะไลฟ์แล้วนะ มึงช่วยอ่านคอมเมนต์ให้หน่อย"

ไนท์มองหน้ามัน เหมือนกำลังชั่งใจว่าจะยอมทนดีไหม แต่สุดท้ายก็ถอนหายใจ แล้วทิ้งตัวนั่งลงที่เดิม

ให้มันได้อย่างนี้สิน่า…

2

ไนท์รู้ตัวว่ามันเริ่มแปลกไปตอนที่มันรู้สึก รำคาญคนอื่นที่มองวายุเยอะเกินไป

ไม่ใช่ว่ามันหวง… เปล่าเลย! แค่มันรำคาญเฉยๆ …มั้ง

"พี่วายุ วันนี้จะมีไลฟ์อีกมั้ยคะ?" เสียงใสๆ ของรุ่นน้องคณะข้างๆ ทำให้ไนท์ที่กำลังอ่านหนังสืออยู่หูผึ่งขึ้นมา

"มีสิครับ วันนี้จัดเต็มเลย" วายุยิ้มให้ ก่อนจะส่งสายตาเจ้าชู้ไปทางรุ่นน้อง

ไนท์ขมวดคิ้วแน่นโดยไม่รู้ตัว มึงต้องโปรยเสน่ห์ขนาดนี้เลยเหรอวะ?

แต่แทนที่จะพูดออกไป มันกลับก้มลงอ่านหนังสือต่อ …หรือพยายามจะอ่าน เพราะสมาธิมันเริ่มไม่อยู่กับตัวแล้ว

เย็นวันนั้น ไนท์เลยทำในสิ่งที่มันไม่เคยทำมาก่อน

มันกดเข้าไปดูไลฟ์สดของวายุ

…

"อ้าว ไอ้ไนท์! มึงเข้ามาดูไลฟ์กูด้วยเหรอ?"

ชิบหาย วายุดันเห็นมันในไลฟ์

"กูแค่กดผิด" ไนท์รีบออกจากไลฟ์แทบไม่ทัน แต่ยังไม่ทันกดปิดแอป เสียงข้อความไลน์ก็ดังขึ้น

[วายุ]: กดผิดเหรอครับคุณเพื่อนสนิท 55555

ไนท์โยนโทรศัพท์ลงเตียง ก่อนจะเอาหมอนฟาดหัวตัวเองแรงๆ ไอ้บ้า! กูไม่ได้สนใจมึงเว้ย!

…แต่หัวใจมันกลับเต้นแรงแปลกๆ

3

"มึงเป็นอะไรวะไนท์ ช่วงนี้แปลกๆ"

ไนท์เงยหน้าจากจอมือถือ มองวายุที่นั่งเล่นอยู่ข้างๆ วันนี้มันไม่ไลฟ์ ไม่ถ่ายสตอรี่ ไม่โพสต์อะไรเลย ซึ่งก็เป็นเรื่องแปลกอีกเหมือนกัน

"กูไม่ได้เป็นอะไร"

"มึงโกหกกูไม่เนียนเลยนะ" วายุเท้าคางมองมัน "หรือว่า… มึงหวงกู?"

ไนท์สะดุ้ง ก่อนจะรีบตีหน้าขรึม "มึงคิดไปเอง!"

"กูไม่ได้คิดไปเอง กูรู้ว่ามึงแปลกไป" วายุหัวเราะเบาๆ "แต่ก็แปลกดีนะ ที่คนอย่างมึงจะมาหวงกู"

ไนท์กัดฟันแน่น ก่อนจะเผลอพูดออกไปโดยไม่คิด "ก็มึง… มึงน่ารำคาญ!"

วายุเลิกคิ้ว "หืม?"

"มึงโชว์ซิกแพคตลอดเวลา มึงทำอะไรแม่งก็ต้องคิดถึงโซเชียล มึงมีแฟนคลับเป็นหมื่น แต่…"

"แต่?"

"แต่ทำไมกูต้องมานั่งรำคาญเวลาคนอื่นมองมึงวะ?"

…

วายุเงียบไปครู่หนึ่ง ก่อนจะยิ้มออกมาแบบกวนๆ "ก็นั่นแหละไง มึงหวงกู"

ไนท์เบือนหน้าหนี แต่หูกลับแดงขึ้นมาแทน "หวงพ่อง!"

วายุหัวเราะ ก่อนจะโน้มหน้าเข้าไปใกล้ๆ "งั้นถ้ากูบอกว่ากูชอบมึงอ่ะ?"

ไนท์ชะงักไป ใจมันเต้นแรงจนแทบทะลุออกมา แต่ก่อนที่มันจะพูดอะไรออกไป วายุดันพูดขึ้นมาก่อน

"แต่กูมีข้อแม้"

"อะไร?"

"ถ้าคบกันแล้ว กูต้องยังไลฟ์สดได้"

"…มึงจะให้กูไปอ่านคอมเมนต์ให้อีก?"

"อือ"

ไนท์ถอนหายใจแรงๆ แต่สุดท้ายก็ยอมพยักหน้า "เออ กูยอมก็ได้"

วายุยิ้มกว้าง ก่อนจะเอามือมาขยี้หัวมันเบาๆ "ดีมาก แบบนี้สิถึงเรียกว่าของกู"

ไนท์เบ้ปาก แต่กลับรู้สึกว่าหัวใจมันอุ่นขึ้นมาแปลกๆ

…

เย็นวันนั้น วายุไลฟ์สดเหมือนเคย แต่ครั้งนี้มีอะไรแปลกไป

"วันนี้มีแขกรับเชิญพิเศษครับ" วายุพูดยิ้มๆ ก่อนจะเลื่อนกล้องไปหาไนท์ที่นั่งทำหน้าเซ็งอยู่ข้างๆ

"กูโดนบังคับมา" ไนท์พูดเสียงนิ่ง แต่แฟนคลับในคอมเมนต์กลับพิมพ์กันรัวๆ

"พี่ไนท์ดูแลพี่วายุด้วยนะคะ!"

"พี่ไนท์หวงพี่วายุมั้ยคะ?"

"คู่นี้คืออะไรอะ กรี๊ดดดด"

ไนท์ถอนหายใจ แต่ก่อนที่มันจะบ่นอะไร วายุหันมายิ้มให้มันเบาๆ

"มึงจะเลิกหวงกูได้ยัง?"

ไนท์เหลือบตามอง ก่อนจะตอบเสียงเบา

"ไม่"

(จบ)