แรงบันดาลใจในการเขียนเพลง 'ดูคนนั้นดิ'

คือกูมีเพื่อนคนหนึ่ง... เพื่อนคนนี้มันเป็นคนสดใส ขี้เล่น  แถมยังชอบชวนกูไปเหล่ผู้ชาย ชอบชวนกูไปเดินเล่นในสวนสาธารณะบ่อย ๆ อ้างว่าไปเดินออกกำลังกาย แต่ความจริงคือไปดูหนุ่ม ๆ วิ่งนั่นแหละ แม่งทำตัวประหนึ่งว่ามองคนหล่อคือการชาร์จพลังชีวิต




ตอนแรกกูก็ไม่ค่อยอะไร เดินเป็นเพื่อนมันไปเรื่อย ๆ ก็นะ สวนแม่งคนเยอะ จะมองใครก็เรื่องของมัน กูยอมรับว่ากูก็เหล่ด้วยบางที แต่ส่วนมากกูก็แค่เดินทอดน่องชิล ๆ ฟังมันเม้าท์เรื่องนั่นเรื่องนี้ไปเรื่อย จนบางทีกูก็สงสัยเหมือนกันว่ามันเอาแรงมาจากไหน ทำไมพูดได้ทั้งวัน

แต่พอไปบ่อย ๆ เข้า กูเริ่มรู้สึกว่า... เหมือนตัวเองกำลังเป็นฉากให้มันมากกว่า คือมึงดูไปเถอะ กูจะยืนเป็นฉากหลังให้ แต่มันดันไม่ใช่แค่เหล่คนหล่อเฉย ๆ นี่สิ มันจะต้องโพล่งขึ้นมา


"ดูพี่คนนั้นดิ! โคตรน่ารักเลย!"

กูหันไปมองก็แบบ... เออ หล่อจริง แต่ไม่รู้ทำไมทุกทีเวลามันพูดแบบนั้น หัวใจกูมันกระตุกแปลก ๆ เหมือนจะหงุดหงิดก็ไม่เชิง หรือจะเขินก็ไม่ใช่ แต่พอกูตอบกลับไปแบบขอไปทีว่า


"เออ ก็พอได้อยู่"


มันก็หัวเราะเหมือนไม่มีอะไรเกิดขึ้น แล้วกูก็ได้แต่นึกในใจว่า... เออ น่ารักก็จริง แต่ทำไมกูรู้สึกเหมือนมีอะไรค้างคาในใจวะ

ตอนนั้นกูก็ยังไม่ค่อยเข้าใจตัวเองนะว่าทำไมถึงรู้สึกแบบนั้น บางทีกูก็คิดว่า... มึงจะไปชอบใครก็เรื่องของมึงดิ แต่พอเห็นมันตื่นเต้นกับคนอื่นแล้วใจแม่งโคตรพัง กูได้แต่แอบถอนหายใจเบา ๆ แล้วทำตัวเหมือนไม่มีอะไรเกิดขึ้น

คือแม่งตลกนะ พอกูมองไปที่มัน แล้วกูดันคิดว่า ...

"คนที่น่ารักสุดคือมึงไม่ใช่เหรอวะ?" 

แต่พูดไปก็กลัวมันหัวเราะเยาะกูอีก เลยได้แต่ทำเป็นนิ่ง ๆ ไป แต่พอไอ้เหี้ยนี่มันยังเหล่คนอื่นไม่เลิก กูก็เริ่มคิดว่าต้องทำอะไรสักอย่างละ

พอเดินไปอีกหน่อย แม่งก็ยังเหล่ต่อ


"ดูพี่เสื้อฟ้านั่นดิ! สูง หล่อ หุ่นดีว่ะ!"


กูหันไปมองแล้วก็ขำในใจ... กูว่ามึงนั่นแหละโคตรน่ารัก 

แต่แม่งไม่รู้ตัวเลยสักนิด เหมือนเป็นอีดอกเห็ดสดที่แผ่ความน่ารักแบบไม่รู้ตัว ไม่รู้ด้วยซ้ำว่ากูมองอยู่

คือมันเป็นอย่างนี้ตลอด เดินไปไหนก็เหล่ไปเรื่อย บางทีคนแม่งก็ไม่ได้หล่ออะไรเลยด้วยซ้ำ แต่เพราะมันพูด กูเลยหันไปมองตาม เห็นมันทำหน้าตื่นเต้นใส่แล้วก็อดยิ้มไม่ได้ คิดในใจว่า 

"มึงนี่แม่งตลกดีว่ะ"

กูแม่งโคตรใจเต้นแรงทุกครั้งที่มันหยอกล้อกับกู เดินข้าง ๆ กันแล้วพูดไปหัวเราะไป แต่ก็ต้องแกล้งนิ่ง แกล้งกวนตีนกลับไปไม่ให้มันรู้ตัว พยายามทำตัวปกติทั้งที่รู้สึกเหมือนจะบ้าตายอยู่แล้ว

จนวันหนึ่งกูทนไม่ไหว... แบบว่าความรู้สึกแม่งโคตรอัดอั้น กูเลยคิดขึ้นมาว่า... "เออ ถ้าบอกตรง ๆ ไม่ได้ กูจะแต่งเป็นเพลงซะเลย!" จะได้เอาไปแซวมันทีหลัง หรือไม่ก็แอบบอกไปเนียน ๆ ผ่านเพลง กูไม่สนละว่าจะโดนด่าว่าบ้าไหม แค่ได้พูดออกไปมันก็คงดีกว่าทำเป็นเงียบแบบนี้

กูเลยนั่งลอกความรู้สึกออกมาเป็นเพลงตรง ๆ ว่ามึงน่ะน่ารัก อีเวร อย่ามาทำเป็นเล่นลิ้น ตัวมึงนั่นแหละทำให้ใจกูแม่งวิ่งไม่หยุด จะมองทางไหนก็เจอแต่มึงอ่ะ ไม่ต้องไปเหล่คนอื่นแล้วได้ป่ะ!

เพลงนี้ก็เหมือนระบายความอัดอั้นของกูแหละ บอกออกไปตรง ๆ ผ่านเพลง ถ้าได้ยินแล้วก็หวังว่ามันจะรู้ตัวสักที ว่าคนที่กูแอบมองตลอดเวลาไม่ใช่ใครที่ไหน... แต่เป็นมึงนั่นแหละ อีควายเอ๊ย! 

ความคิดเห็น

บทความที่ได้รับความนิยม