"ถ้ารักใคร อย่ากักขังเขา" – ภาคต่อของบทเรียนแห่งอิสรภาพ

"ถ้ารักใคร อย่ากักขังเขา" – ภาคต่อของบทเรียนแห่งอิสรภาพ

มึงเคยสงสัยมั้ยว่าทำไมบางครั้งยิ่งมึงพยายามรั้งใครไว้ เขายิ่งอยากออกไปให้ไกลกว่าเดิม? ไม่ใช่แค่เรื่องความรักนะ แต่มันรวมถึงเพื่อน ครอบครัว หรือแม้แต่ความฝันของมึงเอง

มนุษย์เป็นสิ่งมีชีวิตที่เกิดมาเพื่อโหยหาอิสรภาพ
เราถูกขับเคลื่อนด้วยสัญชาตญาณเดียวกับนกที่มองหาท้องฟ้า หรือแม้แต่ไฟที่พุ่งออกจากเชื้อเพลิงเพื่อหาที่ว่างของมันเอง แล้วทำไมล่ะ? ทำไมถึงเป็นแบบนั้น?

เพราะเสรีภาพเป็นเงื่อนไขของการเติบโต

ความรักก็คือหนึ่งในสิ่งมีชีวิตที่ต้องเติบโต ถ้ามึงคิดว่าการ "ครอบครอง" จะช่วยรักษามันไว้ มึงกำลังเข้าใจผิดมหันต์ เพราะสิ่งที่ทำให้ความรักอยู่ต่อไม่ใช่กรงขัง แต่มันคือการมีพื้นที่ให้หายใจ

ทำไมเราถึงอยากครอบครอง?

เพราะ กลัว ไง

มนุษย์แม่งเป็นสัตว์ที่ขับเคลื่อนด้วยความกลัวมากพอๆ กับความรัก
เรากลัวว่าถ้าปล่อยเขาไป เขาจะไม่กลับมา
กลัวว่าเขาจะเจอคนที่ดีกว่าเรา
กลัวว่าเราจะไม่ได้อยู่ในโลกของเขาอีกต่อไป

แต่ ความกลัวนี่แหละที่แม่งทำลายทุกอย่าง

ความรักที่ดีต้องเป็นปีก ไม่ใช่กรง
มันต้องเป็นเหมือนท้องฟ้า ไม่ใช่กำแพง

ความรักที่กักขัง = ความรักที่กำลังจะตาย

มึงเคยเห็นนกที่ถูกขังในกรงมั้ย?
ตอนแรกมันยังร้องเพลงนะ ยังพยายามกระพือปีก แต่ถ้าปล่อยไว้นานๆ มันจะเริ่มเงียบลง มองออกไปนอกกรงทุกวัน จนสุดท้ายมันเลิกฝันถึงท้องฟ้าไปเลย

คนก็เหมือนกัน

ความสัมพันธ์ที่ไม่มีพื้นที่ให้หายใจ สุดท้ายจะกลายเป็นภาระ ไม่ใช่ความสุข และเมื่อมันกลายเป็นภาระเมื่อไหร่ ต่อให้เคยรักกันมากแค่ไหน มันก็จะเริ่มรู้สึกหนักหน่วงขึ้นเรื่อยๆ

เพราะงั้น ถ้ามึงรักใครจริง มึงต้องรักแบบที่ไม่ทำให้เขารู้สึกว่าเขาต้อง "อยู่" แค่เพราะมึงต้องการ

แล้วกูควรทำไงวะ?

1. เชื่อใจให้ได้ก่อน

ถ้ามึงต้องคอยรั้งเขาไว้เพราะกลัวว่าเขาจะเปลี่ยนใจ นั่นแปลว่ามึงไม่เชื่อใจเขา และที่สำคัญ มึงไม่เชื่อใจตัวเองด้วย ถ้าความสัมพันธ์ต้องอาศัยการควบคุมเพื่อให้มันอยู่ต่อ มันก็ไม่ได้เรียกว่าความรัก แต่มันคือความกลัว

2. ให้พื้นที่เขาได้เป็นตัวเอง

มนุษย์ทุกคนต้องการพื้นที่ แม้แต่คู่รักที่สนิทกันที่สุดก็ยังต้องมีเวลาส่วนตัว ถ้ามึงเคยรู้สึกอึดอัดเวลาโดนควบคุม ลองคิดดูว่าเขาจะรู้สึกยังไงเวลามึงทำแบบนั้นกับเขา

3. รักตัวเองก่อน

บางครั้งการที่มึงพยายามรั้งใครไว้ เป็นเพราะมึงรู้สึกว่าเขาเป็น "ทุกอย่าง" ของมึง นี่ไม่ใช่เรื่องโรแมนติก แต่มันคือปัญหา ถ้ามึงยังไม่สามารถรักตัวเองได้ มึงจะรักใครอย่างสมดุลได้ยังไง?

4. เข้าใจว่า "ไม่มีอะไรอยู่ตลอดไป"

ความรักก็เหมือนทุกอย่างบนโลก มันเปลี่ยนแปลงได้ มันอาจเติบโต อาจเปลี่ยนไป หรือแม้กระทั่งจบลง และทั้งหมดนี้ไม่ได้แปลว่ามันไม่มีค่า ทุกสิ่งที่เกิดขึ้นคือบทเรียน และบทเรียนที่ดีที่สุดคือการยอมรับการเปลี่ยนแปลง

ถ้ารักใคร ให้เขาบินได้

ถ้ามึงปล่อยนกออกจากกรง แล้วมันยังกลับมาเอง แสดงว่ามันรักมึงจริง
แต่ถ้ามันจากไปโดยไม่หันกลับมา แสดงว่าแต่แรกมันไม่ได้เป็นของมึงเลย

ความรักไม่ใช่สิ่งที่มึงต้องคอยควบคุม ถ้ามันใช่ มันจะอยู่เอง
และถ้าสุดท้ายแล้วมันไม่ได้เป็นอย่างที่มึงหวัง ก็แค่...ปลูกดอกไม้ใหม่ และรอให้มันเติบโตโดยไม่ต้องเด็ดมันอีก

เพราะสิ่งที่เกิดจากอิสรภาพ จะงดงามเสมอ