เรื่องสั้น:สะอาดนักรักซะ


---

“มึงบ้าหรือเปล่า?”

“บ้าตรงไหนวะ?”

“มึงเช็ดลูกบิดประตูมาสามรอบแล้ว ไอ้เชี่ย”

มิ้นท์ขมวดคิ้วมองกูอย่างไม่พอใจ ก่อนจะยกขวดสเปรย์แอลกอฮอล์ขึ้นมาฉีดใส่มือกูอีกทีหนึ่ง กูมองมือตัวเองที่เปียกแฉะไปหมดแล้วถอนหายใจ

"มึงคิดว่ากูติดเชื้ออะไรอยู่เหรอวะ ถึงต้องฆ่ามันขนาดนี้?"

"ไม่ใช่ว่ามึงติดเชื้อ แต่ลูกบิดมันมีแบคทีเรียอยู่สองแสนตัวต่อตารางเซนฯ มึงจะให้กูจับไปตรงๆ เหรอ?"

"สองแสนตัวเลยเหรอวะ?"

"อืม"

กูมองหน้าไอ้มิ้นท์ที่ยืนพ่นแอลกอฮอล์ใส่ทุกสิ่งอย่างในห้องอย่างพิจารณา ไอ้นี่มันไม่ได้แค่รักความสะอาดธรรมดา มันรักสะอาดระดับหมกมุ่น กูสงสัยว่าอาการมันน่าจะเข้าข่ายอะไรสักอย่าง แต่กูไม่ได้เรียนจิตเวช เลยทำได้แค่ช่วยให้มันไม่ต้องทรมานกับการหาของฆ่าเชื้อ

เพราะงั้น กูก็เลยแอบพกแอลกอฮอล์เผื่อมันตลอด


---

1

กูกับมิ้นท์อยู่ห้องข้างกันมาตั้งแต่ปีหนึ่ง มันเป็นคนนิ่งๆ ไม่ค่อยพูด แต่ถ้าเป็นเรื่องความสะอาด มันจะพูดเยอะเป็นพิเศษ กูเจอมันครั้งแรกตอนมันกำลังเอาทิชชู่เปียกเช็ดเก้าอี้เลกเชอร์

"มึงกลัวฝุ่นขนาดนั้นเลยเหรอวะ?"

"ไม่ใช่ฝุ่น เชื้อโรคต่างหาก"

กูเคยคิดว่ามันเวอร์ไปหน่อย จนกระทั่งกูเห็นมันทำแบบนี้ทุกวันไม่เคยพลาด ไม่ว่าจะเป็นโต๊ะเรียน ลูกบิดประตู มือถือ หรือแม้แต่ขอบรองเท้า

ไอ้มิ้นท์ไม่ได้แค่รักความสะอาด แต่มันต้องสะอาดแบบไร้ที่ติ

ที่น่าแปลกกว่าคือ กูชอบมันเข้าให้


---

2

“เฮ้ย มิ้นท์ มึงลืมแอลกอฮอล์ปะวะ?”

กูยื่นขวดเล็กๆ ให้มันตอนที่มันกำลังขมวดคิ้วล้วงกระเป๋าหาอะไรบางอย่าง

"อืม ขอบใจ" มันรับไปแบบไม่คิดอะไรมาก

มิ้นท์อาจจะไม่รู้ แต่กูสังเกตมันมาตลอด มันมักจะเช็กของทุกอย่างให้พร้อมก่อนออกจากห้อง ถ้าขาดอะไรไปแม้แต่นิดเดียวมันจะกระสับกระส่ายตลอดวัน

กูก็เลยเตรียมเผื่อไว้ให้ตลอด

“มึงพกให้กูตลอดเลยเหรอ?”

"เออ ก็มึงลืมบ่อย"

มิ้นท์เงียบไปชั่วอึดใจ แล้วอยู่ๆ มันก็เดินเข้ามาใกล้ ทำเอากูชะงัก

"มึงรู้ได้ไงว่ากูชอบยี่ห้อนี้?"

"…"

"มึงแอบสังเกตกูเหรอ?"

สัด กูไม่คิดว่ามันจะจับไต๋ได้ไวขนาดนี้

"เปล่า ก็แค่เห็นมึงใช้บ่อย" กูเบือนหน้าหนี ทำเป็นมองทางอื่น แต่มิ้นท์กลับจ้องหน้ากูนิ่งๆ

"กูไม่ได้รังเกียจมึงนะ" มันพูดเบาๆ

กูสะดุดไปแวบหนึ่งก่อนจะถาม “หมายถึงเรื่องไหน?”

"ก็เรื่องที่มึงชอบกูไง"

ชิบหาย มันรู้ได้ยังไงวะ!?


---

3

ตั้งแต่วันที่มิ้นท์จับได้ กูก็ทำตัวไม่ถูก

มันยังคงรักสะอาดเหมือนเดิม ยังคงฉีดแอลกอฮอล์ เช็ดโต๊ะ เช็ดโทรศัพท์ของตัวเอง แต่สิ่งที่เปลี่ยนไปคือ… มันเริ่มฉีดแอลกอฮอล์ใส่มือกูด้วย

"เฮ้ย! มึงจะฉีดกูทำไม?"

"ก็มึงแตะมือกู" มันตอบเสียงเรียบ

"แล้วไงวะ? มึงจะบอกว่ากูสกปรกเหรอ?"

มิ้นท์ถอนหายใจยาว ก่อนจะเดินเข้ามาใกล้จนจมูกแทบจะชนกัน กูรู้สึกเหมือนโลกหยุดหมุนไปชั่วขณะ

"ไม่ใช่ แต่มึงเป็นคนเดียวที่กูยอมให้จับตัวได้"

"…ห๊ะ?"

"กูไม่ได้แค่รักสะอาดหรอก กูมี OCD"

กูนิ่งไปเมื่อได้ยินมันพูดออกมาตรงๆ OCD หรือโรคย้ำคิดย้ำทำ… ก็ว่าอยู่ว่าทำไมมันถึงต้องเช็ดทุกอย่างขนาดนั้น

"แล้วกูช่วยอะไรได้ไหม?"

มิ้นท์เงียบไปครู่หนึ่ง ก่อนจะยื่นมือมาตรงหน้า

"จับมือกูได้ไหม?"

กูมองมันอย่างไม่อยากเชื่อ ก่อนจะค่อยๆ เอื้อมมือไปแตะ แล้วกุมมันไว้เบาๆ

"มึงแน่ใจนะ?"

"อืม"

มันบีบมือกูแน่นขึ้น แล้วกระซิบเบาๆ ว่า

"เพราะมึงคือข้อยกเว้นของกู"

สัด! ใครอนุญาตให้มันพูดแบบนี้วะ!? กูจะเป็นบ้าแล้ว!



ความคิดเห็น

บทความที่ได้รับความนิยม