ทำไมถึงชอบเขียนนิยาย Boy Love (ไม่ใช่ YAOI นะเว้ย!)
ทำไมถึงชอบเขียนนิยาย Boy Love (ไม่ใช่ YAOI นะเว้ย!)
ก่อนอื่นต้องย้ำให้ชัดเจนก่อนว่า Boy Love ≠ Yaoi เพราะว่าอะไร? เพราะว่า BL มันคือ "ความสัมพันธ์แบบโรแมนติกของผู้ชายสองคน" ซึ่งมันจบที่ B ได้ (แค่กอด แค่จูบ หัวใจพองโต) แต่ถ้าเป็น Yaoi นั่นน่ะเหรอ? มันคือเส้นทางสาย C ที่เดินหน้าสู่… เอ่อ ไปไกลละกัน ไม่ต้องอธิบายเยอะ มึงก็รู้ว่ากูหมายถึงอะไร
จุดเริ่มต้นของความ Boy Love ในใจฉัน
-จะอ่อนแอทำไม?
-จะต้องให้พระเอกช่วยตลอดทำไม?
-จะเด๋อด๋าแบบนี้ทำไม?
คือแบบ!!! เวลามันมีฉากที่นางเอกสะดุดขาตัวเองล้ม พระเอกต้องมารับไว้ทุกที … กูจะเป็นลม
แล้วก็มีวันหนึ่ง ได้ลองอ่านการ์ตูน Boy Love ซึ่งสมัยนั้นแม่งไม่ได้ใช้คำนี้หรอกนะ มีแต่โชเน็นไอ ซึ่งมันเป็น ชายรักชายแบบละมุนๆ น่ารักๆ กูอ่านไปเท่านั้นแหละ อื้อหืออออออ~ ฟิน!
ทำไมถึงชอบ Boy Love มากกว่าแนวอื่น?
1. มันสดใสกุ๊งกิ๊งดีว่ะ
ผู้ชายสองคนที่ค่อยๆ เรียนรู้กันและกัน ความสัมพันธ์ค่อยเป็นค่อยไป มันมีความ ซึนเดเระ (แบบแกล้งกันแต่ก็แอบหวั่นไหว) ซึ่งโคตรน่ารัก
ไม่ต้องมาเจอฉาก "โอ๊ย ฉันสะดุดล้ม" แล้วพระเอกมารับ คือแบบ… ไม่มีคนสะดุดเว้ย! ถ้าสะดุดก็ล้มเองไงวะ พระเอกไม่ได้เกิดมาเพื่อรับนางเอกที่สะดุดตลอดเวลา
2. ความแมนๆ คุยกันแบบผู้ชาย
คือเวลาผู้ชายคุยกันมันจะแบบ เฮ้ย มึงไอ้นั่นอ่ะ… ไม่มีความเวิ่นเว้อเยอะ ไม่ต้องมานั่งคิดว่านางเอกจะต้อง "น่ารัก" หรือ "เพอร์เฟกต์" อะไรขนาดนั้น
บางที BL มันก็มีมุมขำขันที่ดูเป็นธรรมชาติ ไม่ใช่ความดราม่าแบบละครน้ำเน่าที่พระเอกขับรถไปดักหน้ารถเมล์นางเอก
3. ความเคมีของตัวละครมันคือที่สุด!
พระเอก x พระเอก … เอ๊ะ หรือพระเอก x นายเอก?
แต่ไม่ว่าจะยังไง ความสัมพันธ์มันโคตรมีเคมีอ่ะ แบบ "ฉันเกลียดนาย!" แล้วสุดท้ายกลายเป็น "ฉันก็รักนายเหมือนกัน" … ว้อยยย มันดีมาก!!!
Boy Love คือที่สุดของความฟิน ความละมุน ความซึน และความน่ารักแบบที่กูโคตรอิน! ไม่ต้องมีความดราม่าหนักหนา ไม่ต้องมีนางเอกที่กูต้องหงุดหงิด แค่ให้กูได้ดูผู้ชายน่ารักรักกันอย่างน่ารักสดใสคาวาอี้… แค่นี้กูก็สุขใจละเว้ย!นี่แหละความรักตัวเองของกูการเขียนนิยาย boy love จะพยายามพัฒนาไปให้สุดอย่าหยุดที่ช่อง 2
เพิ่มเติม! Boy Love สไตล์กู = สับฝั่งกันบ้างอะไรบ้าง แต่น่ารักเสมอ
หลังจากที่กูอินกับ Boy Love จนถอนตัวไม่ขึ้น ก็ค้นพบว่ากูมีรสนิยมบางอย่างที่แปลกประหลาด(?) อยู่อย่างหนึ่ง นั่นก็คือ…
กูชอบแนวสับฝั่ง!
คือปกติแล้วเวลาอ่าน BL มันจะมีไดนามิกของคู่หลักที่ชัดเจนใช่มะ? คนหนึ่ง เมะ (ฝ่ายรุก) อีกคน อุเคะ (ฝ่ายรับ) แล้วทีนี้ บางคนเขาก็อินกับความเป็น “รุกตลอดชีวิต” หรือ “รับตลอดไป” แต่กูน่ะ… ไม่ใช่เว้ย!
อุเคะกลายเป็นผัว? อื้อหือออ มันดีย์!
คือบางทีมึงอ่านไปๆ แล้วอยู่ๆ ไอ้อุเคะที่เคยดูใสๆ ซื่อๆ ดัน สลับมาอยู่ข้างบน (ไม่ใช่ทางกายภาพนะเว้ย หมายถึงอำนาจในความสัมพันธ์) คือมันโคตรดีอ่ะ แบบเห้ย! นี่มันพล็อตพลิกล็อกชัดๆ!
เมะที่ดูเหมือนจะเป็นผัว กลายเป็นฝ่ายถูกดูแลแทน
อุเคะที่ดูน่ารักแบ๊วๆ กลายเป็นโคตรพ่อโคตรแม่ของความแบดบอย
เอาจริงๆ บางทีมันก็แค่เรื่องของ เคมีของตัวละคร ที่พอเข้ากันแล้ว มันเกิดการไหลลื่นแบบที่กูอินสุดๆ ไม่จำเป็นต้องอยู่แค่ในกรอบเดิมๆ เสมอไป เช่น ตัวละครที่ดูนุ่มนิ่มพอถึงจุดหนึ่งดันเข้มแข็งขึ้นจนอีกฝ่ายต้องพึ่งพา กูละชอบว่ะ!
เขียนเองก็เสือกเขียนมาแนวนี้เองด้วย—งงปะ?!
ตลกตรงที่ตอนแรก กูไม่ได้คิดจะเขียนแนวนี้หรอก! แต่พอแต่งๆ ไป… เอ้า! ทำไมออกมาสับฝั่งกันเฉย?! บางเรื่องเขียนไปแล้วมานั่งอ่านเอง อุ้ย! น้องอุเคะดูเมะกว่าพี่เมะอีก เออ แต่มันสนุกดีนะ
แต่ทุกเรื่องของกู ไม่มีขั้น C เด็ดขาด
ไม่ใช่อะไรหรอก กูไม่เข้าใจเซนส์นั้น 555555555 คือลองไปอ่านของคนอื่นแล้วเค้าแต่งมาแบบ ขั้น C เต็มพิกัด กูนี่กุมหัวเลย… “เดี๋ยวๆ นี่กูอ่านนิยายรักหรือกูเข้าผิดเว็บ?”
เปิดเรื่องมา อื้อหือออออออ ซีนนี้
ต่อไป ซีนนี้อีกละ?!
และอีกหนึ่งซีนนี้จ้าาา!!!
คือบางทีฉากแบบนั้นมันเยอะจน… เนื้อเรื่องหายไปไหนแล้ว?!! 555555555 แต่ก็ไม่ได้ว่าอะไรนะ คนเรามันมีแนวที่ชอบแตกต่างกันไป ทางใครทางมัน กูให้เกียรติ!
สรุปก็คือ…
Boy Love ในแบบที่กูชอบ = น่ารัก ฟีลกู้ด ซึนๆ แซวกันไปมา สับฝั่งกันได้แบบเซอร์ไพรส์! แต่ไม่มีทางมีฉากร้อนแรงเกินเหตุ เพราะ กูอยากอ่าน/เขียนแนวที่มันมีเนื้อเรื่องและพัฒนาการของตัวละครเว้ย!
สุดท้ายแล้ว Boy Love คือของกู! แต่ Boy Love ของกู = ความละมุน ความกวนตีน และความสับฝั่งแบบคาดไม่ถึงจ้าาา~
อ้ออีกอย่างหนึ่งก็คือกูไม่ชอบตัวละครที่ masculine เต็มพิกัดดังนั้นตัวละครทั้ง 2 ตัวของกูที่เป็นรุกและรับมันจะมีความหน้าสวยความแบบว่าน่ารักอยู่ในนั้นเวลาเขียน,เออ!บอกได้เลยนะการเขียน boylove ให้จบเล่มเนี่ยฟินนะฟินขั้นสุดถือเป็นการดูแลตัวเองขั้นสุดถ้าขายได้ก็คือจะดีขั้นสุด555
ความคิดเห็น
แสดงความคิดเห็น