'กูแม่งเป็น Non-binary Ace แล้วไงวะ?'

วันนี้จะชวนทุกคนมาขบคิดปัญหาที่บางคนไม่ต้องตอบเพราะมึงรู้ว่าตัวเองเป็นเพศอะไรแต่กูไม่รู้แต่ตอนนี้รู้ละ ส่วนคนที่สับสน มึงอ่านเรื่องนี้นะ มึงจะหายงง

บทความนี้ชื่อ 'กูแม่งเป็น Non-binary Ace แล้วไงวะ?'

มึง กูจะเล่าให้ฟังแบบไม่อ้อมค้อมเลยนะ เพราะตอนแรกกูก็โคตรมึนเหมือนกัน กูใช้ชีวิตมาตามปกติ จีบคนไปทั่วเหมือนทุกคนแหละ เจอคนที่ถูกใจกูก็จีบ ไม่ว่าจะเป็นผู้หญิงหรือผู้ชาย กูไม่ได้คิดมากเรื่องเพศของเขาหรอก ขอแค่เคมีมันตรงกันก็พอ

ตอนนั้นกูก็คิดว่า “เออ กูคงเป็นไบ (Bisexual) ละมั้ง” เพราะจีบได้หมด ไม่ได้มีปัญหาอะไร

แต่พอเวลาผ่านไป กูเริ่มรู้สึกว่า เฮ้ย ทำไมกูไม่เคยรู้สึก "ต้องการ" อะไรที่มันมากกว่าความรู้สึกดีต่อกันเลยวะ? กูชอบคนได้ กูอินกับความโรแมนติกได้ แต่กูไม่เคย "อยากได้เขา" แบบที่คนอื่นพูดกัน แต่เวลากูรักใครแล้วผิดหวังกูเจ็บหนักเลยนะ แต่กูเคยพยายามเข้าใจว่ามันต้องเป็นยังไงกูรักขนาดไหนก็ไม่เคยอยากได้คนนั้นเลยนะ คุยกับเพื่อนก็แล้ว ดูหนัง ดูซีรีส์ อ่านนิยายก็แล้ว กูยังไม่อินความอยากได้อยากเอา กูไม่ได้รู้สึกว่ามันเป็นสิ่งที่กูต้องการจากความสัมพันธ์เลย

กูเลยเริ่มค้นหา จนมาเจอคำว่า Asexual (Ace) หรือคนที่ไม่มีแรงดึงดูดทางเพศต่อใครทั้งนั้น กูแบบ "เห้ย นี่มันกูเลยนี่หว่า!" เหมือนเจอชิ้นส่วนที่ขาดหายไปของตัวเอง กูไม่เคยอยากมีอะไรทางกายกับใครเลยจริงๆ ความรู้สึกมันก็เหมือนคนอื่นแหละนะ มีความผูกพัน มีความรัก มีความโรแมนติก แต่แค่ไม่มีความต้องการในเชิงเพศแค่นั้นเอง

แต่เดี๋ยวก่อน มึงคิดว่ากูเข้าใจตัวเองแล้วใช่ไหม? เปล่า! เพราะกูยังงงกับเพศของตัวเองอีก!!

กูโตมาแบบไม่เคยคิดว่าตัวเองต้องเป็น "ชาย" หรือ "หญิง" ตลอดเวลา คือสังคมแม่งชอบบอกว่ามึงต้องเลือกอย่างใดอย่างหนึ่งดิ จะมาครึ่งๆ กลางๆ ได้ไง? แต่กูไม่อินว่ะ บางวันกูก็แมนๆ เท่ๆ บางวันกูก็แค่กู ไม่ได้อยากให้ใครเรียกกูว่าผู้ชายหรือผู้หญิง กูรู้สึกว่ากูแม่งเป็นตัวกูเอง ไม่ได้อยู่ในกรอบของเพศไหนทั้งนั้น

แล้วกูก็ไปเจอคำว่า Non-binary ซึ่งหมายถึงคนที่ไม่ได้นิยามตัวเองเป็นเพศชายหรือหญิงแบบชัดเจน กูแม่งแบบ "เออ กูนี่แหละ!" นี่คือสิ่งที่กูเป็นมาตลอด แต่เพิ่งมีคำเรียกให้มันว่ะ

เพศสภาพแม่งเปลี่ยนกันได้ มึง!

กูอยากให้มึงเข้าใจอย่างนึงก่อนนะ เพศสภาพ (Gender Identity) แม่งไม่ใช่หิน ไม่ใช่เหล็ก มันเปลี่ยนกันได้เว้ย ไม่ใช่ว่าเกิดมาเป็นอะไรแล้วต้องเป็นแบบนั้นตลอดชีวิต อันนั้นแม่งเป็น stereotype ที่สังคมตั้งขึ้นมาเองทั้งนั้นว่าผู้ชายต้องแบบนี้ ผู้หญิงต้องแบบนั้น

ถ้ากูจะให้พูดแบบลึกลงไป กูมองว่าตัวเอง ชอบคนที่เขาเป็นตัวของเขาเอง ไม่ใช่เพราะเพศอะไรเลยว่ะ กูไม่ได้มองว่ากูต้องชอบผู้หญิง ต้องชอบผู้ชาย หรือชอบคนเพศไหนเป็นพิเศษ ขอแค่เป็นคนที่กูถูกใจ เป็นคนที่อยู่ด้วยแล้วสบายใจ แค่นั้นก็พอ

กูจีบมาแล้วหลายเพศนะ มึงจะไม่เชื่อก็ได้ แต่กูแม่งเคยลองมาหลายแนวละ กูเคยจีบผู้หญิง จีบผู้ชาย จีบคนที่นิยามตัวเองเป็น Non-binary เหมือนกัน จีบคนที่เป็น Genderfluid คือแม่งหมดแล้วแหละ เอาจริงๆ ส่วนใหญ่เขาก็ไม่ได้ติดอะไรนะเว้ย แต่ถ้าติดก็คงเป็นแฟนกูไปแล้วสิวะ!คือกูจีบใครไม่ติด แรกๆส่วนมากสนใจกู พอกูจีบกลับหนีหมด สไตล์การจีบกูคงรุกหนักไปหน่อย 555 สไตล์แม็กนัส คาร์ลเซ่น

สังคมบอกให้เราเป็นแบบนั้นแบบนี้

แต่สุดท้าย "ตัวมึงเอง" คือคนที่กำหนดว่ามึงเป็นใคร

มึงไม่ต้องตามใคร ไม่ต้องพยายามเข้ากับอะไรที่ไม่ใช่ตัวมึง ถ้ามึงไม่แน่ใจตัวเองก็ไม่เป็นไรเว้ย เพราะชีวิตมันคือการค้นหา ไม่มีใครบอกได้ว่ามึงต้องเป็นอะไรนอกจากมึงเอง

"กูเกิดเป็นผู้หญิง แต่กูแม่งไม่ได้รู้สึกว่ากูเป็นผู้หญิง"

มึง จุดเริ่มต้นของความงงงวยในชีวิตกูแม่งเริ่มตั้งแต่เกิดเลยว่ะ คือครอบครัวกู โดยเฉพาะพ่อกับแม่ อยากได้ลูกชายมาก อยากได้แบบสุดๆ

แล้วกูก็ดันคลอดออกมาเป็นผู้หญิงไง โป๊ะเลย

แต่พ่อแม่กูก็ไม่ได้ผิดหวังอะไรขนาดนั้นนะ เขาก็รักกูแหละ แต่มันกลายเป็นว่าเขาเลี้ยงกูแบบแมนๆ ไปเลย มึงเข้าใจปะ เสื้อผ้า ของเล่น สไตล์การใช้ชีวิต คือกูโตมาแบบเด็กผู้ชายทุกอย่างแต่บางครั้งแม่ก็ให้กูใส่ชุดลูกไม้ฟูฟ่อง กูก็สับสนตัวเอง แต่ปัญหาคือ พอเริ่มโตกูแม่งกลับรู้สึกว่ากูไม่ใช่ผู้หญิงว่ะ แล้วกูก็ไม่ได้รู้สึกว่าตัวเองเป็นผู้ชายด้วย กูแบบ

"เฮ้ย แล้วกูเป็นตัวอะไร?"

"ทำไมกูหวั่นไหวกับทุกเพศ?"

ปกติเวลาคนเริ่มรู้ว่าตัวเองชอบเพศไหน มันจะค่อยๆ ชัดเจนขึ้นใช่ปะ แต่นี่กูแม่งหวั่นไหวกับทุกเพศที่กูชอบ กูเคยชอบผู้ชาย กูเคยชอบผู้หญิง กูเคยชอบคนที่เป็น Non-binary กูเคยชอบคนที่เป็น Genderfluid คือกูไม่ได้แคร์เลยว่าเขาจะนิยามตัวเองว่าอะไร ขอแค่เป็นคนที่กูรู้สึกถูกใจ ก็จีบหมด!

แล้วความงงก็เริ่มมา… "งั้นกูเป็นไบหรือเปล่าวะ?" ตอนแรกกูก็คิดแบบนั้นแหละ เพราะแม่งดูเป็นตัวเลือกที่สมเหตุสมผลสุดละ แต่พอเวลาผ่านไป กูเริ่มรู้สึกว่า มันไม่ได้เป็นแค่เรื่องของคนที่กูชอบ แต่เป็นเรื่องของ "ตัวกูเอง" ด้วยว่ะ

กูไม่เคยรู้สึกว่า "ต้องเป็นผู้หญิง" หรือ "ต้องเป็นผู้ชาย" เลย กูไม่ได้รู้สึกว่าตัวเองต้องมีกรอบที่ชัดเจนทางเพศสภาพ ขนาดเวลามีคนเรียกกูว่า "เธอ" หรือ "หนู" กูยังรู้สึกแปลกๆ เลย แต่พอมีคนแทนตัวกูแบบกลางๆ หรือเรียกชื่อกูเฉยๆ กูกลับโอเคกว่า มันเป็นความรู้สึกที่อธิบายยากนะเว้ย แต่มึงเคยรู้สึกปะ แบบ… นี่ไม่ใช่ตัวกูว่ะ กูไม่ได้อยากถูกมองว่าเป็นผู้หญิง แต่กูก็ไม่ได้อยากเป็นผู้ชายด้วย

ตอนแรกกูก็พยายามหาคำตอบนะ แต่พอไปเจอคำว่า Non-binary กูแม่งแบบ "เออ นี่แหละกู!" กูไม่ได้อยู่ในกรอบของเพศไหนทั้งนั้น กูเป็นแค่ตัวกูเอง

"สุดท้ายแล้วกูเป็นอะไร?"

กูเป็น Non-binary Asexual

Non-binary เพราะกูไม่ได้รู้สึกว่าตัวเองต้องเป็นผู้ชายหรือผู้หญิง กูแค่เป็นกู

Asexual (Ace) เพราะกูไม่มีแรงดึงดูดทางเพศต่อใครเลย ถึงจะชอบคนได้ แต่กูไม่ได้อยากมีอะไรทางกายกับใคร

ถ้าจะให้พูดง่ายๆ ก็คือ กูแม่งชอบ "คน" ไม่ใช่เพศ กูชอบคนนั้นที่ตัวเขา ไม่ใช่ว่าเขาเป็นเพศอะไร แล้วกูก็ไม่ได้รู้สึกอยากจะมีอะไรที่มากกว่าความโรแมนติกกับใครเลย ถ้ามันมีสามเกจ A-B-C ตามการ์ตูนมันจะหยุดที่จูบ แม้แต่จูบแรกก็ยังไม่มี และกูไม่ได้คิดว่ามันผิดปกติ เพราะกูไม่ได้อนุญาตให้สิ่งนั้นเกิดขึ้นแม้ว่ากูจะชอบใครมากแค่ไหนไง

ตอนแรกกูก็สับสนว่าทำไมกูไม่เป็นเหมือนคนอื่น ทำไมกูไม่สามารถ "รู้สึก" แบบที่สังคมบอกว่าควรจะรู้สึก แต่สุดท้ายกูก็เข้าใจแล้วว่า แม่งไม่จำเป็นต้องเหมือนใครไง กูเป็นตัวของกูเอง กูไม่ต้องมีป้ายชื่อแปะตัวเองว่าเป็นอะไรให้ใครพอใจ กูแค่เป็นตัวกู แค่นั้นก็พอ

"นี่อาจเป็นเหตุผลว่าทำไมกูถึงมีปัญหาเรื่องความสัมพันธ์เยอะ"

มึง กูคิดมานานแล้วว่าทำไมความสัมพันธ์ของกูถึงไม่เคยเวิร์คซักที อาจจะเป็นเพราะ กูดันไม่เข้าใจตัวเองตั้งแต่แรกว่ากูเป็นใคร

คือเวลาคนคบกัน ส่วนใหญ่มันจะมีไดนามิกที่ชัดเจนใช่ปะ แบบ เออ ฝ่ายไหนเป็นแฟนสาว ฝ่ายไหนเป็นแฟนหนุ่ม ใครรุก ใครรับ ใครเป็นแบบไหน กูแม่งไม่เคยอยู่ในหมวดหมู่พวกนี้เลยว่ะ กูจะให้เป็นแฟนสาวของใครสักคนกูก็ไม่อิน จะให้เป็นแฟนหนุ่มก็ไม่ใช่กูอีก คือแม่งไม่มีคำไหนที่อธิบายความเป็นกูได้ชัดเจนเลย

มันไม่ใช่ว่ากูเรื่องมากนะมึง แต่ กูแม่งไม่ได้มีรูปแบบที่ฟิตลงในกะป๋องใดกะป๋องหนึ่งเลย

คือถ้ามีคนมาบอกว่า "มึงต้องเป็นแฟนแบบนี้" หรือ "มึงต้องทำแบบนี้เพราะเป็นผู้หญิง" กูแม่งจะแบบ "เดี๋ยวก่อน กูไม่ใช่แค่ผู้หญิงเว้ย กูเป็นกู" แล้วก็เริ่มเครียด แล้วความสัมพันธ์มันก็เริ่มไปต่อไม่ได้ เพราะอีกฝ่ายคาดหวังให้กูเป็นอะไรบางอย่างที่กูไม่ใช่

หรือเวลาที่กูชอบใครแล้วพยายามเข้าหา แม่งก็จะมีโมเมนต์แบบ "แล้วมึงเป็นอะไรอะ?" แล้วกูก็อธิบายไม่ถูกอีก เพราะถ้ากูบอกว่า "กู Non-binary Ace" คนก็จะงง แล้วก็จะมีคำถามตามมาแบบ "งั้นมึงเป็นรุกหรือรับ?" "มึงเป็นชายหรือหญิง?" "มึงคบคนแบบไหน?"

ไอ้เหี้ย กูเพิ่งบอกว่ากูไม่ใช่ไง!

แต่คนส่วนใหญ่แม่งไม่เข้าใจ เพราะสังคมมันตั้งระบบมาให้ทุกคนต้องมี "ที่อยู่" ชัดเจน ต้องมีกล่องให้ลง ต้องเป็นหมวดหมู่ให้ถูกต้อง ซึ่งมันก็ไม่ผิดนะ ถ้ามันเวิร์คสำหรับคนอื่น แต่สำหรับกู มันไม่เวิร์คเลยว่ะ

"กูไม่ต้องพอดีกับอะไรทั้งนั้น กูแค่เป็นตัวกู"

พอเวลาผ่านไป กูเริ่มเข้าใจตัวเองมากขึ้น แล้วกูก็เริ่มรู้สึกว่า ไม่จำเป็นต้องพยายามพอดีกับอะไรเลยว่ะ กูเป็นแบบนี้ กูใช้ชีวิตแบบนี้ กูไม่ต้องมีนิยามชัดเจนให้ใครพอใจ กูไม่จำเป็นต้องพยายามเป็นอะไรที่ไม่ใช่ตัวเองเพื่อให้ความสัมพันธ์มันเวิร์ค

ถ้าจะมีใครซักคนเข้ามาในชีวิตกู เขาต้องยอมรับในสิ่งที่กูเป็น ไม่ใช่พยายามทำให้กูเป็นอะไรที่กูไม่ใช่

กูแม่งไม่ใช่คนผิดที่กูเป็นแบบนี้ว่ะ และมึงก็ไม่ผิดถ้ามึงรู้สึกแบบเดียวกัน

สุดท้ายแล้ว ถ้าพยายาม เอากูไปลงสัก stereo type ของ gender กูก็คือ Non-binary Ace คนหนึ่ง กูเป็นตัวของกูเอง และกูโคตรแฮปปี้กับมัน