เรื่องสั้น:Vlog นี้มีแต่รัก

---

1 | ถ่ายทำไม่หยุดพัก

"กูว่ามึงแม่งน่ารำคาญว่ะ"

"มึงก็พูดงี้ทุกวัน"

"ก็ทุกวันมึงก็ยกกล้องขึ้นมาถ่ายกูทุกที่ ทุกเวลา"

"เออ ก็กูเป็น vlogger ไง"

ไอ้พายยักคิ้วกวน ๆ แล้วยกกล้องขึ้นอีกที ซูมเข้ามาหากูอย่างหน้าด้าน ๆ เอาจริง กูไม่รู้ว่าตัวเองทนมันมานานขนาดไหนแล้ว ตั้งแต่รู้จักกันมา ไอ้บ้านี่ก็มีแต่กล้องติดมือ ไม่ว่าจะกินข้าว เที่ยวทะเล หรือแค่เดินลงไปซื้อของหน้าปากซอย มันก็ต้องถ่าย vlog ตลอด และแน่นอน...มันต้องลากกูไปอยู่ในเฟรมด้วยทุกครั้ง

ตอนแรกกูก็ไม่ได้คิดอะไรหรอก แต่มันเริ่มเยอะขึ้นเรื่อย ๆ จนกูแม่ง...รำคาญโคตร ๆ

"พาย มึงจะถ่ายทำไมขนาดนี้วะ คนจะอ้วกใส่กล้องมึงแล้วเนี่ย"

"ก็ vlog มันต้องเก็บโมเมนต์ทุกอย่างไง ไอ้ธัน"

"เก็บโมเมนต์ทุกอย่าง? กูว่ามึงแม่งจะเก็บวิญญาณกูไปด้วยแล้วมั้ง"

"โอ๊ยเว่อร์!" พายหัวเราะพลางหมุนกล้องไปมา "ก็มึงอยู่กับกูบ่อย กูก็ต้องถ่ายมึงสิ จะให้ไปถ่ายใคร"

"ถ่ายวิวไงมึง! หรือไม่ก็หมาแถวนี้ก็ได้!"

"แต่มึงก็น่ารักกว่าหมา"

"...ไอ้เหี้-!" กูสะอึกไปวูบนึง ก่อนจะแยกเขี้ยวใส่ ไอ้พายมันขำใหญ่เลย

แต่ที่จริง...กูไม่ได้รำคาญมันขนาดนั้นหรอก

กูเพิ่งมารู้ตัวตอนที่กูเริ่มไม่อยากให้มันเอาคลิปที่ถ่ายกูไปลง vlog ให้ใครดูอีก

กูไม่อยากให้คนอื่นเห็นมันมองกูแบบนั้น

กูไม่อยากให้ใครมองมันแบบที่กูมอง

บ้าชิบ กูแม่ง...เป็นเหี้ยไรไปแล้ววะ

---

2 | เมื่อกูเป็นคนในเฟรม

กูคิดอยู่หลายวันว่าจะทำยังไงกับความรู้สึกนี้ จนกระทั่งวันหนึ่งกูตัดสินใจทำบางอย่างที่ไม่เคยทำมาก่อน

"เฮ้ยพาย"

"ว่า?"

"กูจะถ่าย vlog กับมึง"

ไอ้พายชะงัก หรี่ตาใส่เหมือนกูพูดอะไรผิดไป

"มึง?"

"เออ กู"

"…ธัน มึงไข้ขึ้นปะวะ" มันเอาหลังมืออังหน้าผากกู "หรือกูถ่ายมึงมากไปจนมึงเริ่มชอบกล้อง?"

"ไม่รู้ว่ะ แต่กูรู้แค่ว่า...ถ้ามึงจะถ่าย vlog ต่อไป กูก็จะอยู่ในเฟรมกับมึง"

พายทำหน้างง ๆ แวบหนึ่งก่อนจะยิ้มมุมปากแบบที่มันชอบทำ เวลาที่รู้ว่าตัวเองชนะ

"งั้นเริ่มตั้งแต่ตอนนี้เลยแล้วกัน"

มันขยับเข้ามาใกล้ เอียงหัวมาชนกับหัวกูเบา ๆ ก่อนจะหันกล้องมาทางเรา

"เฮ้ย! กูยังไม่ทันตั้งตัวเลย!"

"ก็ vlog มันต้องเป็นธรรมชาติไงไอ้โง่"

พายหัวเราะเบา ๆ ก่อนจะกระชากกูเข้ามาแนบชิดอีกนิด กูกำลังจะเถียง แต่แล้วพายก็พูดออกมาคำนึง

"ต่อไปนี้ กูขอให้ vlog ของกูมีแต่มึง"

กูนิ่งไปชั่วขณะ ก่อนจะกระตุกมุมปากเล็ก ๆ

"เออ ได้"

---

3 | Shot จบที่ไม่มีใครแทรกได้

พายเริ่มลง vlog ที่กูอยู่ในเฟรมมากขึ้น กูเริ่มคุ้นชินกับกล้องของมัน จนสุดท้ายก็เลิกสนใจไปเลย

แต่มีเรื่องที่กูเพิ่งมาสังเกต...

คือทุก vlog ที่มันลง กูมักจะอยู่ในช็อตที่ใกล้กว่าคนอื่นเสมอ

มันไม่เคยถ่ายใครนาน ๆ แบบที่มันถ่ายกู

กูกำลังถูก "จองเฟรม" ใช่ไหมวะ?

แล้วคนก็ดูออกไวชิบหาย คอมเมนต์ใต้ vlog ของพายเริ่มเปลี่ยนไป

"สองคนนี้เขามีอะไรกันรึเปล่า"

"ทำไมช่วงหลังมีแต่ธัน"

"ใกล้กันจังวะ"

จนวันหนึ่ง มีคอมเมนต์หนึ่งที่กูกดเข้าไปอ่านแล้วสะอึก

"ถ้าพี่พายไม่มีแฟน หนูขอจีบได้มั้ยคะ?"

กูควรจะปล่อยผ่านไปเหมือนทุกที แต่ครั้งนี้...มือกูขยับไปเอง

กูคว้ากล้องจากมือพาย แล้วกดถ่าย

"สวัสดีครับ ผมธันนะครับ เป็น...เอ่อ" กูเว้นไปนิดหน่อย ก่อนจะมองหน้าพายที่ยืนอึ้งอยู่ข้าง ๆ "เป็นของไอ้พายครับ"

"..." พายนิ่งไปสามวินาที ก่อนจะกระตุกกล้องไปถ่ายหน้าตัวเอง

"เออ แม่ง พูดเองแล้วนะ!"

"ก็กูพูดเองไง ใครจะทำไม"

"กูไม่ทำไม แต่กูจะโพสต์คลิปนี้!"

กูรีบพุ่งไปแย่งกล้อง มันรีบวิ่งหนีกูไปหัวเราะไป แต่สุดท้ายกูก็จับมันได้

แล้วไม่รู้คิดอะไร กูเลยกระซิบใกล้ ๆ มันว่า

"มึงถ่าย vlog เก็บโมเมนต์ทุกอย่างใช่ปะ..."

"อือ"

"งั้นกูให้มึงเก็บโมเมนต์นี้ไว้ดี ๆ นะ"

แล้วกูก็จูบมันไปหนึ่งที

พายยืนค้างไปเลย กล้องในมือแทบจะร่วงพื้น

"ไอ้ธัน..."

กูกระตุกมุมปากขำ ๆ ก่อนจะคว้ากล้องจากมือมันมา แล้วกดหยุดถ่าย

"Vlog จบแล้วครับ ฝากกดไลก์ กดแชร์ กดติดตามด้วยนะครับ"