กูน่าสงสารเหรอ? กูว่ามึงอาจคิดไปเอง
กูน่าสงสารเหรอ? กูว่ามึงอาจคิดไปเอง
ถ้าบอกเรื่องนี้มึงอาจคิดว่ากูน่าสงสารก็ได้นะ แต่กูบอกเลย
กูไม่เคยพบรักที่แท้จริงว่ะ คนที่กูจะเรียกเค้าว่าแฟนกู (ไม่ใช่คนที่ตู่ว่าแฟนนะเว้ย)
ในขณะที่คนอื่นแม่งไปเที่ยว ไปเดต ไปใช้ชีวิตแบบวัยรุ่นสุดเหวี่ยง กูกลับจมอยู่กับโรคจิตเวช สุขภาพจิตพังกว่าอาคารเก่าในซอยเปลี่ยว กูแม่งใช้เวลาส่วนใหญ่คิดว่า “กูแม่งทำผิดพลาดอะไรนักวะ”
แต่กูก็ยังมีความหวังนะ มึง กูหวังทุกวันว่าวันนึงกูจะดีขึ้น กูจะออกจากวังวนนี้ให้ได้
จนกระทั่ง…
พ่อกูบอกว่า “อย่ามีความรัก”
เอ้า ไหงงั้นวะ? กูทำท่าฉงน พ่อบอกว่า ความรักทำให้กูเป็นแบบนี้ ทำให้กูอ่อนแอ ทำให้กูเป็นโรค ทำให้กูเสียทรง คือพ่อเชื่อว่า ความรักแม่งเป็นพิษสำหรับกู
ซึ่งแม่งตลกนะ เพราะถ้าจะให้พูดกันตามตรง กูก็ไม่ได้มีความรักเป็นเรื่องเป็นราวมานานแล้วว่ะ แต่ถึงไม่มีจริงจัง กูก็ยังพังอยู่ดี มันไม่ใช่เรื่องของความรักหรอกว่ะ มันเป็นเรื่องของมุมมองกูที่มีต่อตัวเอง
มึงรู้ไหม กูเคยคิดว่า การไม่มีความรักคือความพ่ายแพ้ แต่เอาเข้าจริง ต่อให้มึงมีความรัก มึงก็ยังแพ้ได้อยู่ดี ถ้ามึงไม่รู้จักรักตัวเองก่อน
นั่นคือ "ความรักที่กูมีให้ตัวเอง"
กูเริ่มจากการชอบตัวเองนิด ๆ ก่อน จากที่เคยด่าตัวเองว่า “มึงน่าจะทำได้ดีกว่านี้” กูเริ่มเปลี่ยนมาเป็น “เออ! อย่างน้อยกูก็ยังตื่นมาสู้ต่อ”
จากที่เคยมองกระจกแล้วเห็นแต่ข้อเสีย กูเริ่มมองเห็นว่า กูก็มีมุมเท่ ๆ นะเว้ย
จากที่เคยคิดว่าตัวเองไม่ควรได้รับความรัก กูเริ่มรู้สึกว่า “เออ กูแม่งก็ควรได้รับอะไรดี ๆ เหมือนกัน”
แม้กูประสบความสำเร็จหลายอย่าง กูเคยได้รับรางวัล เคยมีชื่อเสียง เคยได้รับการยอมรับจากคนรอบข้าง แต่กูไม่เคยรู้สึกว่าตัวเองชนะจริง ๆ จนเมื่อไม่นานมานี้
กูชนะตัวเอง กูเริ่มรักตัวเองแบบไม่มีเงื่อนไข ไม่ต้องมีใครมายืนยันว่ากูมีค่า กูไม่ได้ต้องการใครมาเติมเต็มช่องว่าง เพราะกูเติมเต็มตัวเองได้แล้ว
คนที่เคยผ่านเข้ามาในชีวิตกู บางคนหายไป บางคนยังอยู่ บางคนแม่งกลายเป็นแค่ชื่อในไลน์ที่กูไม่ได้กดเข้าไปดูอีกเลย แต่ทั้งหมดนั้นยังอยู่ในความทรงจำ บางคนมาเพื่อเป็นแรงขับให้กูทำงาน ให้กูเขียนเพลง ให้กูสร้างสิ่งใหม่ ๆ ขึ้นมา
กูรู้แล้วว่า คนที่กูต้องรักจริง ๆ ให้ได้ก่อนทุกอย่างคือตัวกูนี่แหละ
มึงอาจคิดว่ากูน่าสงสาร แต่กูว่า กูกำลังเริ่มเท่ขึ้นทุกวันว่ะ และที่สำคัญ กูไม่ได้ต้องการให้ใครมานั่งสงสารกู เพราะกูแม่งโอเคดีแล้ว โอเคกว่าเดิมเยอะเลยด้วยซ้ำ
ถ้าอยู่ไปนานๆจะรู้ว่าแท้จริงโลกนี้ไม่มีไร.
ตอบลบ