"กูอยากลืมมึง แต่สมองกูไม่ให้!"

"กูอยากลืมมึง แต่สมองกูไม่ให้!"

เมื่อก่อนกูนั่งคิดนะว่า เออ มึง การจะลืมใครซักคนแม่งทำไมมันยากจังวะ? ไม่ได้เป็นแฟนกัน ไม่ได้มีซีนโรมานซ์แบบหนังเกาหลี ไม่ได้เป็นเมียผัวผูกพันกันมาแปดชาติ แต่ทำไมสมองกูแม่งจดจ่อกับมึงจังวะ!

วิทยาศาสตร์การ "ลืม" ที่โคตรไม่แฟร์

กูไปค้นคว้ามาแล้วพบว่า สมองมนุษย์แม่งออกแบบมาให้ จำมากกว่าลืม โดยเฉพาะเรื่องที่มีอารมณ์ร่วมสูง ไม่ว่ามันจะเป็นสุขหรือทุกข์ กูไปเจอว่ามันเกี่ยวข้องกับสารเคมีในสมองชื่อ โดพามีน (Dopamine) กับ นอร์อิพิเนฟริน (Norepinephrine) ที่ทำให้มึงเสือกจดจำอะไรที่กระตุ้นอารมณ์ได้ดีเป็นพิเศษ

พอไปรู้จักใครแล้วเกิดความรู้สึกชอบ สมองกูแม่งจะสาดโดพามีนแบบไม่ปรึกษาเจ้าของร่างเลย มันเป็นฮอร์โมนที่ทำให้กูรู้สึกดี มีพลัง และพอกูพยายาม "เลิกคิดถึง" มึง สมองกูก็จะยิ่งส่งสัญญาณว่า "เดี๋ยวกูช่วยจำให้! มึงอย่าห่วง!"

อ้าวไอ้เวร!!

"ยิ่งพยายามลืม ยิ่งจำ" ทฤษฎีจิตวิทยาที่แม่งโคตรปั่นหัว

นักจิตวิทยาบอกว่า ถ้ามึงพยายาม "ห้ามตัวเองไม่ให้คิดถึงอะไร" มึงจะคิดถึงมันยิ่งกว่าเดิม

นี่เรียกว่า "Ironic Process Theory" หรือทฤษฎีของความย้อนแย้งทางจิตใจ สมองกูจะทำสองอย่างพร้อมกัน

1. บอกตัวเองว่า "ห้ามคิดถึงไอ้คนนี้นะ!"

2. แล้วมันก็จะต้อง "เช็กก่อนว่าตอนนี้กูเผลอคิดถึงมันมั้ย?"

สุดท้ายคือคิดถึงแม่งทั้งวัน แพ้ตั้งแต่เริ่มเกม

วิธีเลิกจำแบบเนียนๆ ให้สมองไม่รู้ตัว

อ่ะ มาถึงไอเดียการ "Hack สมอง" ที่นักจิตวิทยาแนะนำไว้

1. เปลี่ยนโฟกัสไปเรื่องอื่นที่สนุกกว่า

   • มึงต้องไปหาอะไรทำที่แม่งทำให้สมองปล่อยโดพามีนเหมือนกัน เช่น เล่นกีฬา ดูหนังตลก เรียนรู้อะไรใหม่ หรือทำอะไรที่ท้าทายที่แม่งยากพอให้กูต้องจดจ่อ เช่น หัดตีลังกากลับหลัง (ถ้าทำได้แล้วไม่ตายมึงอาจจะเลิกคิดถึงคนคนนั้นได้เลย)

2. ลบตัวกระตุ้นความทรงจำ

   • สมองแม่งผูกเรื่องทุกอย่างไว้หมด ถ้ามึงยังเก็บรูป เก็บของ เก็บเพลงที่ฟังด้วยกันอยู่ แม่งก็จะดึงให้กูนึกถึงอีก ลบทิ้งให้หมด

3. เอาตัวรอดก่อน เดี๋ยวลืมเอง

   • นี่กูค้นพบด้วยตัวเองนะ ถ้ามึงอยู่ในโหมด "ต้องเอาตัวรอด ทำมาหากิน ดิ้นรนสุดชีวิต" มึงจะไม่มีเวลามานั่งเศร้าเลย สมองจะสับสวิตช์จากโหมดอกหักเป็นโหมด "กูต้องหาเงิน กูต้องกินข้าว กูต้องรอด" แทน ซึ่งช่วยให้มึงลืมเร็วแบบไม่ต้องพยายาม กูเคยลองแล้ว โคตรเวิร์ค!

4. การเจอคนใหม่ บางทีก็ไม่ได้ช่วยในช่วงแรก

   • ตอนแรกกูนึกว่าไปคุยกับคนใหม่แล้วมันจะทำให้กูลืมคนเก่าได้เลย แต่เปล่า! คนใหม่แม่งไม่ได้ทำให้ลืมไอ้คนเก่าทันทีหรอก แต่มันจะช่วย "ลดพื้นที่" ที่คนเก่าเคยมีในหัวลงไปเรื่อยๆ แล้วพอวันนึงที่มึงเกิด "ชอบ" หรือ "รัก" คนใหม่จริงๆ สมองมันจะรีเซ็ตเองโดยอัตโนมัติ คนเก่าจะถูกเขี่ยออกไปจากใจเหมือนไฟล์ขยะในคอม

5. ทำให้ความทรงจำเก่ากลายเป็นเรื่องตลก

   • ลองนึกภาพตัวเองในอนาคต 10 ปีแล้วเล่าเรื่องนี้ให้เพื่อนฟังแบบขำๆ เช่น "เออ กูเคยอินกับคนคนนึงขนาดเผลอร้องไห้ตอนกินข้าวมันไก่" แล้วมึงจะพบว่าตอนนี้กูซีเรียสเกินไปเอง

สรุป: กูจะลืมมึง แต่ไม่ใช่วันนี้

สุดท้ายแล้ว ไม่มีใคร "ลืม" ใครไปแบบถาวรหรอก แต่เราสามารถ ลดความสำคัญของความทรงจำ ลงได้ ถ้ามึงทำให้สมองไปจดจ่อกับเรื่องอื่นที่น่าสนใจกว่า วันนึงมันจะกลายเป็นแค่เศษข้อมูลในหัวกู ที่ไม่สำคัญพอจะรื้อขึ้นมาดู