จอมมารใจบาง
เรื่องมันเริ่มจากการที่ยุทธภพกำลังร้อนเป็นไฟ เพราะมีเคล็ดวิชาหนึ่งที่ใครได้ไป = ได้ครองยุทธจักร
ชื่อว่า คัมภีร์ทานตะวัน
แต่ต้องแลกกับ...บางสิ่ง... (ที่ใครดูถึงก็ร้องอ๋อแบบเจ็บจี๊ด...)
พรรคตงง้วนคือพรรคธรรมะใหญ่
พรรคมารก็คือศัตรูเบอร์หนึ่ง
แล้วจอมมารอันดับหนึ่งก็คือ “ตงฟางปุป้าย” บูรพาไร้พ่าย
ทั้งโหด ทั้งเก่ง ทั้งปั่น ทั้งมีบอดี้การ์ดส่วนตัว
ใครเห็นก็กลัว
แต่ดันมีความลับว่า... พี่ฝึกคัมภีร์ทานตะวันนั้นจนเป็นอมตะ
และตอนนี้ พี่มีพลังเยอะจนแทบจะลอยได้ แต่หัวใจ...ดันว่างเปล่า
ฝั่งพระเอก เหล่งฮู้ชง ยิ้มเย้ยยุทธจักร
ลูกศิษย์พรรคหัวซาน สายชิลสายเหล้า ดนตรีดี ดาบก็ได้
ไม่อินกับความดีจอมปลอมของยุทธภพเท่าไหร่
เป็นคนเดียวที่เห็นความเน่าในของโลกยุทธ์ แล้วไม่ได้คลั่งในอำนาจ
มีใจเป็นธรรมชาติ ไม่โลกสวย แต่ก็ไม่โลกมืด
ทีนี้... เขาดันโดนใส่ร้ายว่าเป็นสายให้พรรคมาร
โดนขับออก โดนตามล่า โดนแทงซ้ำโดยคนที่เคารพ
และสุดท้ายก็ถูก “ตงฟางปุป้าย” พาตัวไปซ่อนไว้ในป่า
ใครๆ ก็คิดว่าจอมมารจะทรมานเขา
แต่ที่เกิดขึ้นคือ…
พี่ตงฟาง
→ ต้มยาให้
→ ทำกับข้าวให้
→ ซักผ้าให้
→ แลกชีวิตกับยาแก้พิษให้
→ ดูเหล่งฮู้ชงซ้อมดนตรีอย่างอ่อนโยนกว่าคนรักในซีรีส์วายอีกสิบเรื่องรวมกัน
ทั้งที่สองคนนี้ควรจะเป็นศัตรูกัน
แต่ความผูกพันแบบแปลกๆ ก็เกิดขึ้นในป่า
จนสุดท้าย ฮู้ชงคือคนเดียวที่ได้เห็น "ตัวตนจริงๆ" ของตงฟาง
และเมื่อความจริงเปิดเผย
เมื่อโลกภายนอกเริ่มเคลื่อนไหว
เมื่อทั้งพรรคธรรมะและมารต่างก็พร้อมจะสังเวยใครก็ตามเพื่ออำนาจ
สุดท้ายจึงต้องสู้กัน...
ไม่ใช่เพราะเกลียด
แต่เพราะความฝันของแต่ละคน
เดินคนละทางกันไปแล้ว
พี่ตงฟางอยากเปลี่ยนยุทธภพให้ไม่เหลือคำว่า “ธรรมะ” หรือ “อธรรม”
แต่ฮู้ชงยังอยากรักษาความเป็นคนธรรมดาที่มีเสรีภาพ
รักกันได้
แต่เดินทางเดียวกันไม่ได้
แล้วในฉากสุดท้าย
ไม่มีคำว่ารัก
ไม่มีแม้แต่การแตะตัว
มีแค่การจ้องตา... แล้วยิ้มให้กันเงียบๆ
ก่อนที่ตงฟางจะสละพลังวัตรทั้งหมดเพื่อช่วยอีกฝ่าย
แล้วตายไปอย่างสงบ ใต้เสียงดนตรีที่คนคนนั้นดีดให้ฟังเป็นครั้งสุดท้าย
พี่ตงฟางอาจจะฆ่าคนได้ทั้งยุทธภพ
แต่สุดท้ายก็แพ้คนคนเดียว ที่ไม่เคยกลัวเขา
แล้วยังกล้าหัวเราะต่อหน้าเขา
พร้อมกับถามว่า “เจ้าจะกินเหล้าไหม”
ความคิดเห็น
แสดงความคิดเห็น