กูไม่ใช่คนน่ารักว่ะ

กูไม่ใช่คนน่ารักว่ะ

กูขอบคุณเพื่อนกูนะ

ที่เคยส่งคลิปช่องน่ารักๆ มาให้

พวกช่องทำอาหาร ช่องครอบครัวแฮปปี้ ช่องที่มีคนพูดจาน่ารักๆ ยิ้มใส่กันแบบอบอุ่น

กูรู้ว่าเพื่อนกูอยากให้กูดูแล้วใจอ่อน

อยากให้กูอินกับพลังงานนุ่มๆ อ่อนโยนแบบนั้น

กูซับไว้ทุกช่องเลยนะ บอกตรงๆ

แต่กูไม่อินว่ะ

กูไม่อินกับ content น่ารักมานานแล้วมึง

พวกครอบครัวดีๆ

กลุ่มเพื่อนผู้ชายผู้หญิงเที่ยวป่า vlog หัวเราะใส่กัน

ถ้ากูไปอยู่ในแก๊งพวกนั้น

กูแม่งคงเป็นตัวขัด vibe ที่คนดูจะเกลียดที่สุด

เพราะกูพูดตรง พูดแรง พูดจริง

เพื่อนกูอาจจะหวังดี

หวังว่ากูจะเปลี่ยน…จะน่ารักขึ้น จะอ่อนโยน จะพูดจาน่ารักกับคนบ้าง

แต่กูไม่ได้เปลี่ยนว่ะ

เพราะกูเชื่อในสิ่งที่เรียกว่า authenticity

ใช่ กูดีขึ้นได้นะ

แต่กูไม่จำเป็นต้องดีขึ้นตามภาพที่คนอื่นอยากให้กูเป็น

กูไม่จำเป็นต้องนุ่มละมุนให้ใครมารัก

ไม่ต้องน่ารักให้ใครมาเลียแข้งเลียขา

กูรู้…เพื่อนบางคนอาจจะอยากให้กู soften ขึ้น

เพื่อจะได้ไม่โดนโลกเหี้ยๆ นี้ขย้ำตาย

แต่กูจะเปลี่ยนก็ต่อเมื่อ

ทิศทางนั้นคือที่ที่กูอยากไปเอง

ไม่ใช่เพราะใครบอกว่า “ทางนี้ดีกว่านะ” แล้วกูต้องหันหัวไปตาม

สังคมที่กูอยู่แม่งโหดเหี้ยม

อ่อนโยนเกินไป = โดนรังแก

นิ่งไป = โดนเหยียบ

เงียบไป = โดนกลืน

แล้วมึงจะให้กูทำยังไง

นอกจากอัพเกรดตัวเองให้กร้านขึ้น แกร่งขึ้น

หรือมึงจะบอกให้กูย้ายไปอยู่สังคมใหม่ แล้วใส่วิกสีพาสเทล

พูดเสียงสอง แล้วนั่งกินบิงซูโพสต์ไอจีแบบคิกขุ?

ขอโทษนะมึง กูเลือกไม่หวานแต่รอด

มากกว่าหวานแต่โดนกินเป็นขนม

Kenshin เคยพูดไว้

"เข้มแข็งรอด อ่อนแอตาย"

กูอินว่ะ

เพราะในโลกจริง มันไม่ใช่หนังแฟนตาซีที่ทุกคนดีต่อกัน

มันคือโลกที่ถ้ามึงไม่ชัด มึงจะถูกบดให้บางจนลืมว่าตัวเองเคยเป็นใคร

สุดท้ายกูบอกเลย

กูไม่ใช่คนน่ารัก

ถ้ากูเป็นคนน่ารัก กูก็คงถูกรักไปนานแล้วดิ

เพราะแบบที่กูเป็น

มันคือสิ่งที่หลายคนไม่ชอบ แต่แม่งคือของจริง

เกลียดในฉันสิ่งที่ฉันเป็น ดีกว่ารักในสิ่งที่ฉันไม่ได้เป็น

— Kurt Cobain