เมื่อก่อนกูก็เคยชอบคนเยอะนะ แต่แม่งไม่ใช่รักว้อย!

เมื่อก่อนกูก็เคยชอบคนเยอะนะ แต่แม่งไม่ใช่รักว้อย!
กูก็เป็นคนนึงที่เคยคิดว่า "ชอบใครมากๆ" = "ความรัก" แบบว่าเห็นหน้าก็ใจเต้น อยากคุยด้วยทั้งวัน ฝันถึงเขาทุกคืน แต่พอเวลาผ่านไป กูพบว่ากูแค่ "ชอบ"

เออ ....แค่ชอบ หรือ ชอบมาก

แม่งไม่ใช่รัก!

"ชอบ" กับ "รัก" มันคนละเรื่องเว้ย!
ถ้ามึงเคยชอบใครแบบคลั่งๆ แล้วสุดท้ายจบด้วยการงงว่า "กูรักเขาจริงปะวะ?" แสดงว่ามึงก็โดนเหมือนกูนี่แหละ

"ชอบ" แม่งคือ dopamine rush

ชอบ = กูเห็นหน้าแล้วสมองกูหลั่งสารแห่งความสุข (แต่พอหมดฤทธิ์มึงก็เบื่อไง)

เหมือนเด็กได้ของเล่นใหม่ ตื่นเต้นไปหมด แต่ผ่านไปไม่นานก็โยนทิ้งไปหาตัวอื่นแทน

"รัก" แม่งคือ long-term investment

ไม่ใช่แค่ตื่นเต้นแป๊บๆ แต่มันคือการที่มึงยอมรับข้อเสียของเขาได้

เหมือนมือถือที่มึงใช้ไปนานๆ แบตเสื่อมยังไงก็ไม่อยากเปลี่ยน

สรุปง่ายๆ "ชอบ" มึงเห็นแต่ข้อดี
แต่ "รัก" มึงเห็นข้อเสีย แล้วแม่งก็ยังอยากอยู่ด้วยกัน

รักแม่งต้องเป็นของสองฝ่าย!
มึงจะเรียกอะไรว่า "รักแท้" ได้ยังไง ถ้าคนที่มึงรักแม่งไม่รักมึงเลย?

ถ้ากูชอบใครคนหนึ่ง แต่เขาไม่รู้จักกูเลย? → นั่นคือกูเป็น "FC" ไม่ใช่ "แฟน"

ถ้ากูทำทุกอย่างเพื่อเขา แต่เขาไม่สน? → นั่นคือกูเป็น "ที่รองรับอารมณ์" ไม่ใช่ "คนรัก"

รักจริงมันต้อง mutual ว่ะ!

แล้วทำไมกูถึงยังไม่เคยมี "รักแท้"?

กูเคยชินกับความรู้สึก "ชอบ" มากกว่า "รัก"

ความชอบแม่งง่ายกว่ารักไง แค่เห็นก็ใจเต้นละ

แต่ความรักจริงๆ มันคือการ "อยู่" และ "อดทน" ซึ่งแม่งใช้พลังงานเยอะกว่ามาก

กูชอบ fantasy มากกว่าความจริง

สมมติว่ากูแอบชอบใคร แล้วจินตนาการว่าถ้าได้เป็นแฟนกันต้องดีแน่ๆ

สุดท้ายพอมีโอกาสจริงๆ แม่งไม่เวิร์ก เพราะในหัวกูมันมีเวอร์ชันไอดอลของเขา ไม่ใช่ตัวจริงของเขาเหมือนที่เขาบอกว่ามึงรักภาพของใครสักคน ไม่ใช่รักตัวคนนั้นเพราะมนุษย์ทุกคนมีข้อเสีย

บางทีสิ่งที่กูคิดว่าเป็น "รัก" มันแค่ "หลง" หรือ "ชอบมาก"

แต่ถ้าคนที่กูเคยคิดว่ารักมากๆ อยู่ดีๆ หายไปจากชีวิต

แล้วกูรู้สึกเสียใจ

เอ้า... งั้นกูรักเขาจริงหรือเปล่าวะ?
กูว่ามองได้หลายแง่ อันนี้จะมีความผูกพันเข้ามาเกี่ยวข้องอีก

แล้วถ้ากูเจอ "รักแท้" กูจะรู้ได้ยังไง?
มันไม่ใช่แค่ใจเต้น แต่มันคือ "ใจเย็น"

มันไม่ใช่แค่แฮปปี้ แต่มันคือ "อยู่ด้วยแล้วสบายใจ"

มันไม่ใช่แค่คิดถึง แต่มันคือ "อยากดูแลกันไปเรื่อยๆ"

สรุป: กูอาจจะยังไม่เคยรักใครจริงๆ (หรือแม่งยังไม่ถึงเวลา?)
แต่กูไม่เสียใจนะ เพราะบางที "การได้รู้ว่ารักคืออะไร" มันก็ดีกว่า