อาจารย์เท็ตสึยะ โนมูระ ไม่ได้ "บังเอิญ" ดัง
อาจารย์เท็ตสึยะ โนมูระ ไม่ได้ "บังเอิญ" ดัง
พูดเลยนะ—เท็ตสึยะ โนมูระ ไม่ได้เป็นดีไซเนอร์อันดับต้นๆ ของญี่ปุ่นเพราะ "บังเอิญ"
ไม่ได้บังเอิญได้ออกแบบคาแรคเตอร์ให้ Final Fantasy VII
แล้ว บังเอิญ มันฮิตเปรี้ยง
แล้ว บังเอิญ ได้ต่อยอดไปทำ Advent Children
ไม่มีหรอกคำว่าบังเอิญซ้อนบังเอิญสามชั้นแบบนั้น
คือมันต้อง เก่งจริง ถึงจะอยู่รอดได้ในวงการนี้
โดยเฉพาะในยุคที่ความละเอียดของตัวละครมีแค่ไม่กี่พิกเซล
แต่ยังทำให้คนอินกับผมทรงแหลมได้
แต่เกมที่เราชอบที่สุดจากโนมูระ ไม่ใช่ Final Fantasy นะ...
พูดตรงๆ งานที่เราชอบสุดจากอาจารย์โนมูระ
ไม่ใช่ Final Fantasy เลย
แต่คือเกมที่ถูกมองข้ามไปบ่อยๆ นั่นคือ...
Parasite Eve
ใครเคยเล่นจะรู้เลยว่า คาแรคเตอร์ในเกมนี้ "ลงตัวแบบโคตรพอดี"
อายะ แบลร์ ตัวเอกหญิงที่แม่งโคตรสวยแบบไม่ต้องพยายาม
— ผมบลอนด์ตรง แววตาเด็ดขาด
— เสื้อกล้าม แจ็กเก็ตยีนส์ กางเกงธรรมดา
แต่แบบ...แค่นี้ก็จบแล้ว
ไม่ต้องยัดดีเทล ไม่ต้องรัดเกินเหตุ ไม่ต้องเขียนกล้ามท้องหกแพ็ค
ทุกอย่างมัน พอดีอย่างมีเซ็นส์
ดูเป็นผู้หญิงจริงๆ ไม่ใช่หุ่นโชว์ของ
เรียกว่า “มินิมอล” แต่ “เจาะลึก”
และพูดตรงๆ ว่า… แค้นฝังใจ
ใครจะไปคิดว่าเกมที่รักขนาดนี้
จะกลายเป็นเกมที่ทำให้เรา แค้นแบบฝังลึก ไปอีกหลายปี
ตอนนั้นเล่นภาค 2 ด้วยความตั้งใจเต็มร้อย
แต่ไม่ได้ตาม GameFAQs หรือเว็บนอกอะไรทั้งนั้น
คือไว้ใจ คู่มือเกมค่ายไทยเจ้าใหญ่ๆ ที่วางขายตามร้านหนังสือ
คิดว่า “เค้าเขียนละเอียดอยู่แล้ว”
สุดท้าย...
จบไม่สวย ได้ Bad End ทั้งที่เล่นแทบตาย
ไม่ใช่ True End ที่สมควรจะได้เลยเว้ย!!
คือมันแค้นอะ
แบบเล่นใหม่ก็ได้ แต่ใจมันพังไปแล้ว
มันฝังใจจนเราไม่แตะ Parasite Eve ภาคหลังๆ อีกเลย
ทั้งที่แม่งเป็นเกมที่เราชอบที่สุด
ความเก่งของโนมูระไม่ได้อยู่ที่ความเยอะ แต่มันอยู่ที่ "ความเข้าใจ"
สิ่งที่เราว่าโนมูระโดดเด่นจริงๆ คือ
ทรงผม
ไม่มีใครออกแบบผมได้ "มีคาแรกเตอร์" เท่าเขา
ผมแต่ละทรงไม่ได้ทำเพื่อสวยเฉยๆ แต่มันสื่ออะไรบางอย่าง
หน้า ที่เขาออกแบบก็เหมือนกัน
มันมีบาลานซ์ มีเอกลักษณ์โดยไม่ต้องพึ่งดีเทลเยอะ
แล้วเพราะโนมูระมี background จากการทำ battle animation
เขาเลยเข้าใจเรื่อง "จังหวะ" และ "คอมโพสภาพ" ในฉากสู้
ทุกฉากมันเหมือน storyboard หนังดีๆ
มีน้ำหนัก มีพลัง และมีภาพจำ
สุดท้าย ความดีไซน์ดี = ไม่แก่
โนมูระออกแบบตัวละครที่ "ดูดี" แม้ใส่แค่เสื้อยืดกางเกงยีนส์
เพราะพื้นฐานมันแข็งแรง ไม่ต้องใส่ของตกแต่งให้รก
และที่สำคัญคือ...มันไม่ตกยุค
เราว่าดีไซน์ที่ดีจริงๆ คือดีไซน์ที่เวลาผ่านไป 10 ปี
กลับมาดูอีกครั้ง ก็ยังรู้สึกว่า “เออ มันยังเท่อยู่เลยว่ะ”
และนั่นแหละ คือเหตุผลที่ทำไม
อาจารย์เท็ตสึยะ โนมูระ ถึงไม่ได้ดังเพราะบังเอิญ
แต่เพราะเขารู้ว่าจะทำให้ “แค่เสื้อยืดกางเกงยีนส์”
กลายเป็น “ตำนาน” ได้ยังไงต่างหาก.
ความคิดเห็น
แสดงความคิดเห็น