“เฮ้ย ทำไมเราต้องคิดเยอะขนาดนี้ด้วย”
มีอยู่เรื่องหนึ่งที่ทำให้เราสะดุดใจเมื่อเรากำลังจะตั้งชื่อปากกาสำหรับเขียนบทความและนิยายของตัวเอง มันไม่ใช่เรื่องใหญ่โตอะไร แค่ความรู้สึกแวบขึ้นมาว่า “เฮ้ย ทำไมเราต้องคิดเยอะขนาดนี้ด้วย” ชื่อที่เราเลือกในที่สุดคือ “Joropee” ซึ่งพอได้ยินแล้วหลายคนอาจจะงงๆ ว่ามันคืออะไรมาจากไหน
แล้วมันเป็นเรื่องแปลกไหมที่เรามักจะซ่อนตัวตนบางอย่างไว้ภายใต้ชื่ออื่น หรือเลือกที่จะเปิดเผยบางส่วนของตัวตนผ่านชื่อสมมติเหล่านั้น เราว่ามันคงไม่ใช่แค่เรื่องบังเอิญ แต่เป็นธรรมชาติอย่างหนึ่งที่คนเราชอบสร้างอะไรมาปกปิด หรือแม้กระทั่งเปิดเผยในสิ่งที่ตัวตนจริง ๆ อาจจะยังไม่พร้อม
ชื่อ Joropee ของเรานี่ก็มาจากหลายแรงบันดาลใจนะ มันเริ่มจากคำว่า “Choropoo” ซึ่งเป็นชื่อเวอร์ชันญี่ปุ่นของเจ้า Monty Mole ศัตรูตัวเล็กๆ ในเกม Mario ที่ดูเหมือนจะไม่มีพิษมีภัยเท่าไหร่ แต่บางทีก็โผล่มาแบบไม่ทันตั้งตัว สร้างความปั่นป่วนได้เหมือนกัน เราชอบความกวนๆ ของมัน แล้วก็ล้อมาจากชื่อ มิเคลันเจโล ศิลปินเอกระดับโลกที่สร้างสรรค์ผลงานชิ้นมาสเตอร์พีซ แต่ในอีกทางหนึ่ง Joropee ก็ยังล้อมาจาก เจโลปี้ ไอเทมกากๆ ใน Ragnarok Online ที่ใครๆ ก็มองข้ามหรือไม่เห็นค่า แต่สำหรับคนที่รู้ มันกลับมีประโยชน์ในบางสถานการณ์ที่เราคาดไม่ถึง
นอกจากนี้ ยังเป็นชื่อที่ซันไลต์ ตัวละครหนึ่งในหนังสือที่เราเขียน เลือกที่จะใช้เป็นนามปากกาเมื่อเขาเขียนเรื่องต่างๆ
จึงเสมือนว่าเรื่องที่ซันไลต์ได้เขียนมีอยู่จริง
เรื่องนี้มันทำให้เรานึกถึงหลัก “ปฏิจจสมุปบาท” ในพุทธศาสนา ที่บอกว่าทุกสิ่งล้วนเกิดขึ้นและดำรงอยู่ได้เพราะมีปัจจัยอื่นเกื้อหนุน (อิทัปปัจจยตา) ไม่มีอะไรที่เกิดขึ้นมาลอยๆ หรือไร้ความหมาย แม้แต่ชื่อที่เราเลือกใช้ มันก็เป็นผลรวมของประสบการณ์ ความคิด และแรงบันดาลใจที่เราได้พบเจอมา ทั้งจากสิ่งที่เราเห็นคุณค่า และสิ่งที่เราอาจจะมองว่าไร้สาระในตอนแรก
ในทางจิตวิทยา การที่เราสร้าง “Persona” หรือหน้ากากขึ้นมาใช้ ไม่ว่าจะเป็นชื่อปากกา หรือตัวตนที่เราแสดงออกในโซเชียลมีเดีย มันก็เป็นกลไกการปรับตัวอย่างหนึ่ง เพื่อให้เราสามารถแสดงออกในสิ่งที่ต้องการ โดยไม่ต้องแบกรับความคาดหวังหรือคำวิจารณ์ในฐานะตัวตนจริงๆ ได้อย่างเต็มที่ มันคือการทดลอง การสำรวจตัวตนอีกด้านหนึ่งที่เราอาจจะยังไม่กล้าเปิดเผยทั้งหมด มันทำให้เราได้ปลดปล่อยความคิดสร้างสรรค์ หรือแม้แต่ความ “เกรียน” ในแบบที่เราต้องการได้อย่างอิสระ โดยมีกำแพงบางๆ ของชื่อสมมตินี้เป็นเกราะป้องกัน
ท้ายที่สุดแล้ว ไม่ว่าเราจะใช้ชื่ออะไร หรือแสดงออกในแบบไหน สิ่งที่สำคัญที่สุดคือการที่เราได้เป็นตัวของตัวเองในแบบที่เราสบายใจที่สุด แล้วได้สร้างสรรค์สิ่งที่เราเชื่อว่ามีคุณค่าในแบบของเราเอง
บางทีความกากที่ซ่อนอยู่ภายใต้ความยิ่งใหญ่ หรือความกวนเล็กๆ ที่เราซ่อนไว้ มันก็คือตัวเราในอีกแง่มุมหนึ่งนั่นแหละ
ใครอยากติดตามงานเขียนของเรา
nonfiction/articles
All nonfiction / articles archive(บทความเยอะแล้ว)
art and illustration related (ยังมีบทความน้อยอยู่)
news analysis and general knowledge(มีวิเคราะห์ข่าวที่ทำไว้)
fiction(นิยาย)
ความคิดเห็น
แสดงความคิดเห็น