"ถ้าโลกนี้คือห้องประชุม…ฉลามขาวก็คงเป็นคนที่ใครๆ ไม่กล้าเถียง"

"ถ้าโลกนี้คือห้องประชุม…ฉลามขาวก็คงเป็นคนที่ใครๆ ไม่กล้าเถียง"

เราไปเจอข้อมูลอันนึงแล้วขำไม่ออก มันคือสถิติการ “กัด” ที่ไม่ได้เกิดจากการยั่วโมโหหรือยืมเงินแล้วไม่คืน แต่เป็นการกัดแบบไม่ได้ยั่วยุ…โดยฉลาม

ใช่ ฉลามกัดคน โดยที่เราไม่ได้ทำอะไรมันเลย

แล้วที่เด็ดคือ…มันมี “Top 3” ฉลามที่ชอบกัดคนแบบไม่ขออนุญาตด้วยนะ
ฉลามขาว ฉลามเสือ แล้วก็ฉลามหัวบาก (bull shark)

เรานั่งมองรายชื่อนี้แล้วรู้สึกแปลกๆ เหมือนเคยเห็นพฤติกรรมแบบนี้ที่ไหนมาก่อน
บางคนในชีวิตเราเองก็มี mood แบบฉลามเป๊ะ
คุยดีๆ ก็แล้ว อยู่เฉยๆ ก็แล้ว
ยังจะงับเราอยู่ดี

เราก็เลยตั้งคำถามว่า…
คนเรานี่เหมือนฉลามตรงไหนบ้างวะ?

ฉลามขาว – กัดแบบเงียบๆ ไร้เสียงเตือน
ฉลามชนิดนี้มักมากับความเงียบ แต่พลังทำลายสูง มันไม่ใหญ่สุดในทะเล แต่กัดทีคือกระดูกกระจาย
คนแบบนี้ในชีวิตจริงคือสายหน้านิ่ง เสียงนุ่ม พูดน้อยแต่หมัดหนัก
จะว่าอะไรเขา เขาก็ไม่ตอบ…แต่จำแม่นและฟาดกลับทีเดียวแบบไม่เหลือซาก
บางทีเราก็ไม่รู้ว่าเขาไม่พอใจตั้งแต่เมื่อไหร่ รู้ตัวอีกทีคือโดนกัดไปแล้ว
เขาคงไม่ได้ตั้งใจ แค่ “ตรวจสอบ” ว่าเราใช่เหยื่อจริงมั้ย

ฉลามเสือ – กินทุกอย่างที่ขวางหน้า
อันนี้เหมือนพวกที่พูดว่า “อะไรก็ได้” แต่จริงๆ หมายถึง “ทุกอย่างก็เอา”
มันเป็นฉลามที่ไม่มีสเปก เห็นอะไรเคลื่อนไหวได้คืองับหมด
ชีวิตจริงคือสายเข้าหาทุกคน ยิ้มง่าย แต่ใจไม่แน่น
คนแบบนี้มีอยู่ทั่วไปในวงสังคม ชอบเก็บคนไว้ทุกประเภท เหมือนจะเฟรนด์ลี่แต่จริงๆ บางทีก็ไม่รู้เขาจะงับเราตอนไหน

ฉลามหัวบาก – อยู่ในน้ำตื้น มองไม่ชัด แต่ใจถึง
ฉลามชนิดนี้มีสายตาไม่ดี แต่มักอยู่ในที่ๆ คนอยู่ มันเลยกัดเพราะมองผิด
คล้ายๆ คนบางประเภทที่ฟังไม่ครบแต่รีบสรุป แล้วก็งับเราด้วยความเข้าใจผิด
ไม่ใช่เพราะเขาร้าย แต่เพราะ “เขาไม่เคยคิดจะเช็คข้อมูล”
อยู่ตื้นๆ ตลอด ชอบพื้นที่สบายๆ แต่ก่อเรื่องใหญ่แบบไม่ตั้งใจ

เรื่องนี้ทำให้เรานึกถึงคำบาลีในพุทธศาสนา
“โยนิโส มนสิการา ปธานัง”
แปลแบบบ้านๆ ว่า “จะทำอะไรก็คิดให้รอบด้านก่อน”
ไม่งั้นก็จะเผลอไปกัดคนที่ไม่ได้ตั้งใจจะทำร้ายเรา เหมือนฉลามตาบอดกลางน้ำตื้น

เพราะสุดท้าย ไม่มีใครอยากเป็นเหยื่อ และไม่มีใครอยากเป็นนักล่าด้วยซ้ำ
แต่ถ้าระบบรับรู้ในใจเราพัง มันก็มีแต่พลังที่พาเรากัดไปเรื่อยโดยไม่รู้ว่า…
เรากำลังทำร้ายใคร
หรือ…เรากำลังทำร้ายตัวเอง

เพราะบางที คนที่กัดก่อน ก็ไม่ได้ชนะอะไร
แค่เหงา เลยกลัวว่าจะไม่มีใครเข้าใจ เลยกัดไว้ก่อน

เราว่าบางครั้ง ความกลัวก็ไม่ต่างจากฟันฉลาม—แหลม คม และกัดลึก
แต่ไม่จำเป็นต้องใช้ตลอดเวลาก็ได้

ใครที่เคยโดนกัดมาบ้าง…ขอให้รู้ว่าไม่ใช่เพราะเราไม่ดี
แค่เราว่ายผ่านเขตของใครบางคนที่ยังไม่รู้จักความสงบ

และถ้าตอนนี้เราเองเป็นฝ่ายที่เริ่ม “งับ” คนอื่นบ่อยขึ้น
ลองหยุด แล้วถามใจตัวเองว่า…
“เรากำลังหิว หวาดกลัว หรือแค่ไม่มีใครให้ฟังจริงๆ กันแน่”

บางทีคำตอบมันก็ไม่ต้องลึกขนาดทะเลแปซิฟิก
แค่ลึกพอที่จะทำให้เรากล้าลอยตัวขึ้นจากจุดที่เราเคยจมอยู่

ขอให้ทุกคนรอดจากฉลามทั้งในทะเลและในใจตัวเองนะ
ว่ายไปให้สุดก็ได้…แต่อย่าลืมกลับมาหายใจบ้างก็แล้วกัน