หมอบอกว่า “โรคอาจไม่หายขาดนะครับ อาจจะต้องกินยาตลอด ต้องมาหาหมอตลอด”

หมอบอกว่า “โรคอาจไม่หายขาดนะครับ อาจจะต้องกินยาตลอด ต้องมาหาหมอตลอด”

เราไม่ได้ตอบอะไรกลับไปมากนัก แค่พยักหน้าแล้วนั่งฟังเสียงคลิกปากกาของหมอเบาๆ มันไม่ได้เศร้า แต่มันก็ไม่ได้เบานะ ฟังแล้วมันเหมือนบอกว่าให้เตรียมตัวอยู่กับสิ่งนี้ไปตลอดแบบไม่ได้ขอความเห็น แล้วเราก็นั่งอยู่ตรงนั้นด้วยความเข้าใจใหม่บางอย่าง ว่าคนเราก็เหมือนเคมีในสมอง ถ้าเคมีมันผิด มันก็ต้องปรับ ถ้ามันพัง ก็ต้องซ่อม แค่นั้นเอง

เราไม่ได้อยากโรแมนติกกับ bipolar (ไบโพลาร์ – ความผิดปกติของอารมณ์ที่สลับขึ้นลงแบบรุนแรง) แต่มันก็อยู่ด้วยกันมาแบบคนรู้จักที่ไม่ค่อยได้เลือก บางวันมันทำให้เรารู้สึกเหมือนถูกกดลงไปในหลุมลึก บางวันมันพาเราขึ้นไปบนยอดเขาที่สูงจนน่ากลัว และบางวัน…มันก็แค่อยู่เฉยๆ เหมือนห้องโล่งๆ ไม่มีเสียง ไม่มีแสง ไม่มีความรู้สึก เหมือนอยู่ใน vacuum (สุญญากาศ – สภาพที่ไม่มีอากาศเลยในทางฟิสิกส์) ของชีวิต

แต่สิ่งหนึ่งที่เราเรียนรู้คือ เราต้องออกไปหาปลา

เรานึกถึง The Old Man and the Sea ของ Ernest Hemingway ทุกครั้งที่รู้สึกอยากโยนผ้าขาวใส่ชีวิต ชายชราในเรื่องนั้นไม่ได้ออกไปหาปลาเพราะอยากรวย ไม่ได้ออกไปเพื่อพิสูจน์อะไรกับใคร เขาแค่ออกไป เพราะเขา “ยังเป็นชาวประมงอยู่”

การออกไปหาปลา คือการบอกกับตัวเองว่าเรายังมีอยู่ ยังเป็นอยู่

เรารู้สึกแบบเดียวกันกับการวาดรูป

ถึงแม้จะไม่มีใครเห็น

ถึงแม้จะไม่มีใครซื้อ

ถึงแม้จะไม่มีใครพูดถึง

เราก็ยังวาด

เหมือนที่ชาวประมงยังลงเรือในวันที่ทะเลเงียบ

เหมือนที่ต้นไม้ยังออกดอกแม้ไม่มีใครมอง

– ถ้าเราเป็นศิลปิน เราก็ต้องทำศิลปะ

– ถ้าเรายังหายใจอยู่ เราก็ยังมีหน้าที่ในการมีชีวิต

มันอาจฟังดูปลง แต่จริงๆ แล้วมันคือ “ขันติ” (ความอดทน – พุทธศัพท์ที่หมายถึงพลังใจในการเผชิญสิ่งที่ไม่น่าพึงพอใจโดยไม่หนี)

เราไม่ต้องไปวิ่งแข่งกับใคร ไม่ต้องขึ้นโพเดียม ไม่ต้องเปล่งแสง

แค่ยังอยู่ แค่ยังทำ แค่นั้นก็พอ

และทุกคนรู้ไหมว่า...

ถึงแม้เราจะไม่ได้มีชื่อเสียง ไม่ได้อยู่ในแกลเลอรี่ ไม่ได้เป็นคนที่โลกเฝ้ามอง

แต่ตอนที่เรานั่งวาดอยู่เงียบๆ บางทีเราก็ได้เข้าใจโลกทั้งใบมากกว่าตอนที่เสียงดังที่สุดในชีวิตอีก

ใครจะไปรู้ บางทีการที่เราห่างหมอมา 3 เดือน

ไม่ได้แปลว่าเราหายดี

แต่แปลว่าเรายัง “พายเรือ” อยู่ทุกวัน

ทุกคนที่กำลังล้า ทุกคนที่รู้สึกเหมือนโลกมันใหญ่เกินไป หรือความฝันมันเงียบไปหมด

ลองถามตัวเองดูแค่นี้ว่า

วันนี้เราออกไปหาปลาหรือยัง

ถ้ายังไม่ ก็พายเรือออกไปก่อน แค่ลำพังเรือกับมือสองข้าง

แม้จะไม่ได้ปลา

แต่เราก็ยังเป็นชาวประมงอยู่ดี