อยู่ดีๆ เราเจอประกาศจากธนาคารกสิกรไทยเรื่องโครงการ “เกษียณก่อน เกษมสุข”
เราถามตัวเองว่า…
ระหว่าง “การเลือกออกไปก่อนเวลา” กับ “การรอจนถึงเวลาที่ถูกกำหนดไว้” อะไรคืออิสระที่แท้จริง?
คำบาลีบทหนึ่งที่ชอบมากคือ “อตฺตา หิ อตฺตโน นาโถ” แปลตรงๆ ว่า “ตนแลเป็นที่พึ่งแห่งตน” ซึ่งพอฟังแล้วเหมือนจะเป็นคาถากำลังใจ แต่ถ้าเอามาคิดต่อ มันคือการบอกว่าตารางชีวิตที่เราจะเดิน มันไม่ได้ถูกล็อกโดยใครจริงๆ นอกจากเรานี่แหละ
พอมองในเชิงสังคม เราเห็นภาพการทำงานของคนรุ่นกลางๆ ที่กำลังแบกทั้งครอบครัว หนี้สิน และสุขภาพที่เริ่มส่งสัญญาณว่ายังไงร่างกายก็ไม่ใช่เครื่องจักร การมีทางเลือกอย่างโครงการนี้จึงไม่ใช่ “การหนี” แต่เป็น “การจัดพอร์ตชีวิต” แบบหนึ่ง คล้ายๆ กับเวลาที่นักลงทุนเลือกขายหุ้นบางตัวออก เพื่อเอาสภาพคล่องไปเติมในสิ่งที่มีค่ากว่า
ในมุมจิตวิทยา การตัดสินใจลาออกก่อนเกษียณ ไม่ได้วัดกันที่ตัวเลขชดเชยเท่านั้น แต่มันวัดตรงความกล้าเผชิญกับ “ความว่าง” ที่จะตามมา เพราะถ้าไม่มีงานเป็นที่ยึดโยง หลายคนจะเจอคำถามว่า “แล้วฉันคือใคร” ซึ่งตรงนี้แหละที่โหดกว่าการขาดรายได้เสียอีก
แต่ถ้าคิดกลับกัน มันก็เหมือนนักเขียนที่ตัดสินใจเขียนบทจบเร็วกว่ากำหนด เพื่อให้เรื่องราวสวยงามกว่าการปล่อยให้มันยืดเยื้อไปจนเสียรสชาติ
ธนาคารกสิกรไทยกับสหภาพแรงงาน ตกลงกันเปิดโครงการนี้ตั้งแต่ 15 ส.ค. – 7 ต.ค. 2568 โดยมีผล 1 ธ.ค. 2568 เป็นต้นไป สิทธิประโยชน์ก็จัดเต็ม ทั้งเงินชดเชย (เงินเดือนรวมค่าครองชีพ x อายุงาน) และเงินช่วยเหลือพิเศษที่เพิ่มต่างกันตามช่วงอายุ
– อายุ 45–49 ปี: บวกเพิ่ม 8 เดือน
– อายุ 50–54 ปี: บวกเพิ่ม 10 เดือน
– อายุ 55–59 ปี: บวกเพิ่ม 12 เดือน
ทั้งหมดนี้คือการตกลงร่วมกันตามบันทึกข้อตกลงสภาพการจ้างเมื่อ 1 ส.ค. 2568 เพื่อให้คนที่ยังอยากสู้ต่อ ได้อยู่ และคนที่อยากหันหัวเรือใหม่ ได้ออกไปแบบมีเสบียงติดมือ
สุดท้าย เรารู้สึกว่าเรื่องนี้มันสอนเราอย่างหนึ่งว่า… การเกษียณไม่ได้เริ่มต้นตอน 60 แต่มันเริ่มตั้งแต่วันที่เรากล้าถามตัวเองว่า “อยากใช้ชีวิตที่เหลือยังไง”
บางทีการออกก่อนเวลา อาจไม่ใช่ความพ่ายแพ้ แต่มันคือการเล่นเกมแบบกดปุ่ม Save แล้วเลือกโหลดชีวิตใหม่
เพราะคำถามจริงๆ ไม่ใช่ว่า “เราจะเกษียณเมื่อไหร่”
แต่คือ “เราจะเกษียณแบบเกษมสุขจริงหรือเปล่า”
อยากให้ทุกคนเก็บประโยคนี้ไว้เล่นกับตัวเองบ้าง เวลาใจสั่นกับการตัดสินใจใหญ่ๆ:
บางทีเส้นชัยก็ไม่ได้อยู่ข้างหน้า แต่อยู่ตรงวันที่เรากล้าพัก.
ความคิดเห็น
แสดงความคิดเห็น