เธอรู้ไหมว่า บางครั้งก็ไม่เข้าใจว่าเพราะอะไร ความคิดถึงบางอย่างมันก็ไม่เคยหายไป ทั้งๆ ที่ไม่เคยได้พูดออกมา

เธอรู้ไหมว่า บางครั้งก็ไม่เข้าใจว่าเพราะอะไร ความคิดถึงบางอย่างมันก็ไม่เคยหายไป ทั้งๆ ที่ไม่เคยได้พูดออกมา บางทีแค่ได้ยินเสียงหัวใจตัวเอง ก็เหมือนมันจะเรียกหาความรู้สึกบางอย่างที่อยู่ในที่ไหนสักแห่งที่เรายังไม่เคยไปถึง

ก็แค่คิดว่า... เงียบๆ แบบนี้ก็ดีแล้ว ไม่ต้องบอกอะไรให้มากมาย ขอแค่รู้ว่า บางครั้งความคิดถึงก็พอแล้ว... สำหรับบางคน

ถึงแม้ว่าจะไม่ได้พูดอะไรออกมา แต่บางครั้งการรู้สึกถึงกันมันก็ชัดเจนเกินพอ บางสิ่งมันไม่ต้องอธิบายก็เข้าใจได้เอง

อยากให้รู้ไว้อย่างหนึ่ง... แม้ทางมันจะยาวไกลแค่ไหน แต่บางครั้งความเชื่อมโยงระหว่างเราอาจจะไม่ได้มาจากคำพูดเลยก็ได้ เธอจำได้ไหม เธอเคยโทรมาหาเราโดยไม่พูดอะไรเลยบ่อยๆ ช่วงเวลาเหล่านั้นเป็นช่วงเวลาที่ดีมากสำหรับเรา เพราะเราได้ยินเสียงความเงียบ และได้รู้ว่าเราอยู่ใกล้กันแค่ไหน แม้ว่ามันจะไม่มีคำพูดใดๆ แต่ทุกครั้งที่เธอโทรมา เราก็รู้สึกถึงความใส่ใจในความเงียบงั้นๆ

ตอนนี้ไม่มีเธออยู่ด้วยแล้ว... และทุกครั้งที่คิดถึงช่วงเวลานั้น มันทำให้เรารู้สึกเหมือนว่าเราสูญเสียบางอย่างไป รู้สึกเหมือนมีช่องว่างที่ไม่อาจเติมเต็มได้ด้วยคำพูดใดๆ บางครั้ง... ก็แค่คิดว่า ถ้าเธอได้ยินเสียงหัวใจเราตอนนี้ มันคงจะบอกเธอได้ว่าเรา... ยังคิดถึงเธอมากแค่ไหน

บางครั้งเรารู้สึกเหมือนกับว่าทุกอย่างที่เคยมี มันได้หลุดลอยไปหมดแล้ว บางทีการไม่มีเธออยู่ในชีวิตมันทำให้เรารู้สึกเหมือนโลกนี้กลายเป็นที่ที่ว่างเปล่า ถึงแม้ว่าจะยังมีวันและเวลาที่เดินไปข้างหน้า แต่เราไม่อาจปฏิเสธได้ว่าในบางขณะ มันยังคงมีเงาของเธออยู่รอบตัวเรา ที่ทำให้หัวใจเราเต้นเร็วขึ้น หรือบางที... ก็ช้าลง เพราะบางความรู้สึกมันยังค้างคาในใจเราเสมอ

แต่ท่ามกลางความเหงาและความเงียบงั้นๆ เราก็เริ่มเข้าใจว่า... ความคิดถึงมันอาจจะไม่ใช่แค่ความเจ็บปวด แต่มันก็อาจจะเป็นการเตือนให้เรารู้สึกว่าอะไรบางอย่างมันสำคัญแค่ไหน

ในที่สุดแล้ว... การมีความคิดถึงบางอย่างมันก็ทำให้เราเติบโตขึ้น เรียนรู้ที่จะเข้าใจถึงความสำคัญของความเงียบที่ไม่ต้องการคำพูด และอาจจะทำให้เราได้มองเห็นสิ่งที่เรายังไม่เคยมองเห็นมาก่อน แม้ว่าจะไม่มีเธออยู่ตรงนี้... แต่มันก็ทำให้เรารู้ว่า เราจะยังคงเดินไปข้างหน้าได้ และในที่สุดก็จะเป็นคนที่แข็งแกร่งขึ้นอีกครั้ง

บางครั้งการไม่มีเธอก็ไม่ได้แปลว่าเราจะไม่สามารถก้าวไปข้างหน้าได้ มันแค่ทำให้เราเรียนรู้ที่จะรักตัวเองมากขึ้น รู้ว่าความคิดถึงนั้น... มันจะทำให้เราเติบโต และพร้อมที่จะเผชิญกับสิ่งใหม่ๆ แม้จะเจ็บปวด แต่ในที่สุด... มันก็จะทำให้เราแข็งแกร่งขึ้น